حقیقت قرآن از منظر علامه طباطبایی

حقیقت قرآن، بحثی است که به‌وسیله بعضی مبانی فلسفی و بعضی آیات قرآن تبیین می‌شود. ازجمله مبانی مهم حکمت متعالیه، اصالت وجود و تشکیک وجود است که علامه طباطبایی این مبانی را در تفسیر المیزان به کار گرفته و در ضمن بحث درباره تاویل و انزال و تنزیل و نزول قرآن و احکام و تفصیل و کتاب مکنون و آیه 185 بقره با کمک دیگر آیات قرآن بیان داشته و قائل به این شده که قرآنی که اکنون در دست ماست دارای حقیقتی دیگر در ورای این است ، که در عالی‌ترین مرتبه وجود قرار دارد که در آن همه‌چیز معلوم است، حقیقتی عینی است که از جنس الفاظ و مفاهیم نیست و نسبت به این قرآن به‌مثابه روح نسبت به جسد است و ممثل نسبت به مثل است. این بیانات سرچشمه در مبنای حکمت متعالیه علامه دارد و عالم وجود و نیز قرآن در این دیدگاه بر مبنای فلسفی-عرفانی بیان می‌شود؛ با جمع بین مفاهیم صحیح آیات قرآن و قوانین فلسفی، تلفیقی بین قرآن و فلسفه ایجاد شده و می‌توان یک فلسفه قرآنی ارائه داد.