حقیقت و ماهیت دین از منظر علامه طباطبایی

یکی از اساسی ترین مسائلی که در طول تاریخ، ذهن و ضمیر انسان ها را به خود مشغول داشته، مسئله دین است؛ به‌گونه‌ای که به هنگام تامل در تاریخ بشر به این حقیقت می رسیم که انسان ها از بدو تولد، حقیقتی را به‌عنوان منبع پرستش خود اختیار کرده و همواره دین دار بوده اند. دین در حقیقت به معنای اعتقاد به وجود آفریننده ای برای جهان و انسان، و عمل کردن به دستورات متناسب با این عقاید می باشد که این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی به بررسی آراء و نظرات علامه طباطبایی پرداخته و این نتایج حاصل شده است که ایشان دین را امری فطری دانسته و دین‌دار بودن را همسنگ انسان بودن قرار داده است؛ به‌طوری‌که از نگاه وی، دین‌دارِ کامل کسی است که انسان کامل می باشد. درواقع از نظر علامه طباطبایی اهمیت مسئله دین‌داری تا آنجاست که اگر کسی دین نداشته باشد گویا انسان نیست و در مسیر انسانیت گامی برنداشته است.