بررسی انتقادی دیدگاه ابن عربی درباره خلود عذاب اخروی؛ با تاکید بر مبانی علامه طباطبایی

یکی از مسائلی که در زمره بحث از معاد مورد توجه جدی اندیشمندان اسلامی قرار دارد مسئله چگونگی کیفر و جزای الهی است. کیفر پاره ای از گناهان در اسلام، خلود و جاودانگی در دوزخ است؛ اما اینکه خلود مستلزم عذاب دائم است و یا اینکه خلود با انقطاع عذاب نیز می تواند همراه باشد، مسئله‌ای است که آراء مختلفی درباره آن اظهار شده است. ابن عربی برخلاف متشرعان و عامه ی اهل دیانت معتقد است که عذاب دوزخیان ابدی نیست و اجل مسمی و مدت معین دارد و پس از سپری شدن این مدت، دوزخیان از نعیمی که متفاوت با نعیم بهشتیان است بهره مند می شوند، بدین‌صورت که طبیعت ناریه پیدا می کنند و دیگر احساس رنج و عذاب نمی کنند. روش نگارنده در این پژوهش به‌صورت مطالعات کتابخانه ای بوده و به شیوه توصیفی- تحلیلی، اطلاعات و داده جمع آوری شده است در این مجموعه به این نکته پرداخته می شود که عذاب خلود کنندگان در جهنم قطع می-گردد و عذاب از آن‌ها برداشته می شود با توجه به نظر ابن عربی که معتقد است عذاب از مخلدین در نار منقطع می گردد اما علامه نظر مخالف دارد و بر این اعتقاد است که عذاب برای آن‌ها دائمی است و فصل و جدایی از عذاب برای آن‌ها نیست.