کاربرد فلسفه فناوری آموزشی در آموزش و یادگیری زبان فارسی

تکامل فناوری بر روی زندگی و نحوه یادگیری ما در قرن 21 تاثیرات بسیاری گذاشته است. فناوری آموزشی همواره تمایل زیادی به سمت عملی شدن در کلاس های درسی داشته است (ریچی، 1997)، همچنین یافته های پژوهش های اولیه در جهت نشان دادن این تمایل بوده است. به اعتقاد فین (1953/1996) بدنه نظریات نظام مند ما نیازمند آن است که توسط پژوهش و تفکر به طور مستمر گسترش یابد. اگر تصور کنیم که پژوهش های مبتنی بر فناوری آموزشی موفق باشند، یعنی نظریات ما راتائید کنند و فرضیات جدیدی ایجاد کنند، همچنان تفکر در این رشته می‌تواند یکی از مهمترین مسائل فراموش شده در مسیر یادگیری باشد. فلسفه، تفکر است (موریس، 1999)؛ در اصل روش زندگی است (مارینوف، 1999) و نیازی برای زندگی (موریس، 1999). در این مقاله به فلسفه فناوری آموزشی پرداخته است و در ابتدا فلسفه و فناوری آموزشی مورد بررسی قرار گرفته است و سپس چهار جنبه از پرسش های فلسفی در فناوری آموزشی مورد بحث واقع شده است. برای پاسخ به این پرسش که معلمان نسبت به نقش فناوری در قرن 21 چه دیدگاهی دارند و اینکه چرا این دیدگاه را حفظ می‌کنند، باید بگوییم که در ابتدا معلمان نیاز دارند تا فلسفه های آموزش خود را بازتاب دهند. تلفیق و کاربرد فناوری با فلسفه آموزشی معلم بسیار حیاتی است. فلسفه برای متخصصان تکنولوژی آموزشی به دو دلیل مهم است: 1. انسان ها فلسفه هایی دارند که بر عملکرد آن ها تاثیر می گذارد. 2. نظریه از فلسفه سرچشمه می گیرد (سولومن، 2000). می توان گفت مطالعات در زمینه نقش فلسفه در فناوری آموزشی بسیار نادر است و این نقش به طور دقیق توضیح داده نشده است. با توجه بهوجود انواع گرایشات فلسفی این زمینه، این مقاله ممکن است بتواند نگرشی را ارائه دهد که به درک بهتر روش‌های مختلف فلسفه در طراحی آموزشی منجر شود.