کاربرد رویکرد زبان‌شناسی شناختی در آموزش واژه‌های مشتق زبان فارسی

یادگیری واژگان یک زبان یکی از مهم‌ترین و تاثیرگذارترین بخش‌ها در یادگیری هر زبانی است و از این رو یافتن فنون و شیوه‌هایی برای آموزش واژگان که کم-ترین هزینۀ زمانی و بیشترین بازدهی آموزشی را داشته باشد، از اهمیت به سزایی برخوردار است. از آنجا که بخش عمده‌‌ای از واژه‌‌های زبان فارسی را واژه‌‌های مشتق و مرکب تشکیل می‌‌دهد، آموزش این واژه‌‌ها نقش کلیدی در آموزش زبان فارسی دارد. هدف ما در پژوهش پیش‌رو آن است که در چهارچوب زبان‌شناسی شناختی و با بهره‌گیری از دو نظریۀ دستور شناختی (لانگاکر، 1987، 2008، 2013) و ساخت واژۀ ساختی (بوی، 2010، 2018) راهکاری برای آموزش واژه‌های مشتق زبان فارسی ارائه داده و نحوۀ پیاده‌سازی آن در کتاب‌ها و کلاس‌های آزفا را نشان دهیم. در این راستا نشان خواهیم داد که چگونه می‌توان ساختارهای اشتقاقی را براساس قلمروهای مفهومی مرتبط با آنها و در قالب طرحواره‌های ساختی در مجموعه دروسی واحد به شیوه‌ای دقیق و نظام‌مند آموزش داد و یادگیری آنها را برای فارسی‌آموزان تسهیل و تسریع نمود. دستاورد این پژوهش نشانگر آن است که رویکرد شناختی می‌تواند به ما پاسخ دهد که در آموزش واژگان مشتق فارسی چه چیزی را آموزش دهیم (یعنی محتوا) و آن را چگونه آموزش دهیم (یعنی روش).##