مفهوم آخرت گرایی، چگونگی تحقق آن در فرد و چگونگی ترویج آن در جامعه

خداوند به اعتبار حکیم علیم بودنش، قرآن را به پیامبرش تلقین کرده است؛ تا آیات آن در جهت هدایت برای مومنین، ظهور و بروز یابد؛ و حلاوت حاصل از این هدایت را در قالب بشارت به آنها بنمایاند. در این صورت است که انسان از تشویش و سرگشتگی خارج شده و از زینت‌های کاذب القائات شیطانی نجات می‌یابد. سرگشتگی که نه تنها رشد انسان را مختل و استعدادهایش را کور می‌نماید، بلکه علت همه اتفاقات و احوال سوء اوست و او را به ورطه‌‌های هلاکت در همه عرصه ‌های زندگی فردی و اجتماعی خواهد کشاند. سرگشتگی‌ای که حاصلی جز غم و اندوه و ترس در حوزه احوالات فردی؛ و عجله در تصمیم‌گیری‌ها، ابتلاء به بدیمنی در فتنه‌های اجتماعی، و ارتکاب به جرم و رقم زدن سبک زندگی مجرمانه، و رواج فساد و فحشاء در اجتماع و جدایی از رسول با رویکرد مکر نسبت به عامل متصل کننده به هدایت الهی، از طریق انکار آیات مبین نخواهد داشت. هدف از این نوشتار، سعی در ارائه راهکارهایی جهت ایجاد و تقویت گرایش و ایمان به آخرت در فرد و جامعه می باشد روش: در مقاله حاضر به مطالعه سوره مبارکه نمل پرداخته شده و با توجه به ظاهر و ترجمه آیات و دسته بندی ترتیبی از آنها، موضوعات و غرض هر دسته به صورت تقریبی استخراج شده و سپس با بیان سیر احکام به تفصیل و تفصیل به احکام دسته‌های سوره و ترسیم نمودار از آنها، سعی در استخراج موضوع و غرض سوره شده است. یافته‌ها: با توجه به سیر مذکور، امکان ارائه راهکارهایی برای تقویت آخرت گرایی، در حوزه فردی، تحت 5 عنوان کلی حذف لهو و زینت های کاذب برای تقویت آخرت گرایی، تبدیل ظلم به حسن، از طریق شناسایی مصادیق ظلم با اتصال به نظام رسول در جهت تقویت آخرت‌گرایی، عاقبت‌نگری و آیه بینی، عامل تقویت آخرت‌گرایی، فضل، به عنوان میدان عملیاتی برای آخرت‌گرایی و قابلیت تقویت آخرت‌گرایی ازطریق توسعه میدان عملیاتی آن، و نیز تقویت ایمان به غیب و تفصیل راهکارهای این عناوین فراهم شده است. نیز در حوزه اجتماع و حرکت‌های اجتماعی، راهکارهایی برای ارتقای آخرت گرایی براساس حرکت جمعی جامعه ارائه شده است.