اثربخشی گروه درمانی یکپارچه توحیدی بر دلزدگی زناشویی زنان متاهل

به منظور تعیین میزان اثربخشی گروه درمانی با رویکرد یکپارچه توحیدی بر دلزدگی زناشویی زنان متاهل، 24 نفر از زنان متاهل مراجعه کننده به مرکز مشاوره خانواده پیوند انجمن اولیاء و مربیان شهرستان نقده به عنوان نمونه در دسترس مورد مطالعه قرار گرفتند. این افراد از بین کسانی انتخاب شدند که به‌خاطر مشکلات خانوادگی و اختلاف با همسر به این مرکز مشاوره مراجعه کرده بودند و در مقیاس دلزدگی زناشویی نمره بالایی گرفته بودند. پژوهش در قالب یک طرح نیمه آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری یک ماهه انجام شد. افراد انتخاب شده با روش جایگزینی تصادفی در دوگروه 12 نفره شامل گروه آزمایشی و گروه گواه قرار گرفتند. قبل از شروع مداخلات درمانی، برای هر دو گروه آزمون دلزدگی زناشویی پاینز (1394) اجرا شد. پس از آن، برای گروه آزمایشی 10 جلسه گروه درمانی یکپارچه توحیدی و برای گروه کنترل نیز 10جلسه گفتگوی آزاد انجام گردید. پس از پایان مداخله درمانی و یک ماه بعد برای پیگیری، مجددا هر دو گروه مقیاس فوق را که ابزار اندازه‌گیری پژوهش حاضر بود، تکمیل نمودند. داده‌های به‌دست آمده با استفاده از روش تحلیل کوواریانس و با بهره گیری از نرم افزار spss-24 تحلیل شدند. نتایج نشان داد که میزان دلزدگی زناشویی در گروه آزمایشی بعد از مداخله گروه درمانی یکپارچه توحیدی به طور معناداری پایین‌تر از گروه گواه است (01/0). لذا با توجه به یافته‌ها، موثر بودن گروه درمانی یکپارچه توحیدی تاییدگردید. بر این اساس، مشاوران خانواده می‌توانند برای کاهش مشکلات خانوادگی و دلزدگی زناشویی، از این رویکرد استفاده نمایند.