الگوی اجرای امر به معروف و نهی از منکر از منظر تفسیر «من وحی القرآن»

قرآن کتاب هدایت، تعلیم و تربیت است و تمسک به آن بهترین راه دستیابی به الگویی صحیح در تربیت انسان و رسیدن به سعادت دنیوی و اخروی است. از جمله موضوعات مهم اجتماعی مساله ی امر به معروف و نهی از منکر یا نظارت اجتماعی یعنی واداشتن مردم به کارهای درست و بازداشتن مردم از اعمال ناپسند با قول و عمل است. بر اساس متون دینی سعادت و خوشتختی ، یا شقاوت و بدبختی افراد و جوامع در گرو فعل یا ترک این فریضه است تا آنجا که زمینه ساز سلامت اجتماعی و بالتبع سلامتی فرد در ابعاد مختلف است. این مساله از آن جا که با نوعی الزام و یا منع بیرونی همراه است از ویژگی و حساسیت خاصی برخوردار است، لذا کشف شیوه ی قرآن در این باره امری ضروری و نیازمند بررسی و تحقیق است. در این پژوهش تلاش شده تا با تتبع در آراء تفسیری سیدفضل الله به عنوان مفسری که داعی اصلاح اجتماعی _دینی در جهان معاصر است روش تربیتی امر به معروف و نهی از منکر، اهمیت و ضرورت، عرصه های به کارگیری امر و نهی و اسلوب های زمینه ساز آن، مورد بررسی قرار گیرد تا هم در برابر مکاتب غربی، تصویری از مکتب تربیتی اسلام ارائه شود و هم زمینه ای برای نشر نظام تربیتی اسلام فراهم گردد.