موانع تعلیم و تربیت کودکان ابتدایی از منظر قرآن کریم و روان شناسی تربیتی عبدالعظیم کریمی

پژوهش حاضر با هدف رسیدن به موانع تعلیم وتربیت کودکان ابتدایی از منظر قرآن کریم وروان شناسی تربیتی عبدالعظیم کریمی است .روش این تحقیق ، کیفی از نوع کتابخانه ای است واز نوع پژوهش های بنیادی است زمینه های مساله نشان می دهند که:طبق نوشته های (حسین زاده،عاملی وقاسمی گورتی،هاجر،1394)که در موردروشهای شناختی آسیب زا پرداخته اندودرمقاله های خود به این صورت گنجانده اندکه مهمترین آسیب ها عبارتنداز:1)تقلید کورکورانه 2)تربیت کودک مطابق باشرایط دوران مربی . 3) آموزش محوری محض و طبق نوشته های (قائمی،بی تا،1390)که درمورد آسیب های تربیت درمقاله ی خود به این صورت نوشته اند که:درامرتربیت،هردوجنبه ی مثبت ومنفی وجود دارد، جنبه ی مثبت آن، الگوبرداری است و از ملزومات تربیت به شمار میرودولی جنبه ی منفی آن تقلیدهای جاهلانه است . مقاله ی حاضر به موانع های تربیت پرداخته است که عنوان کلی میباشد ودر برگیرنده ی مفاهیمی چون تربیت ونباید های آن میباشد. .یافته ها نشان می دهند که : در نگاه اول تربیت به معنای شکل دادن ،بار آوردن افراد است که مطابق اهداف از پیش تعیین شده باشد، در اینصورت«تربیت را با صنعت یکی دانسته ایم». نتایج به دست آمده حاکی از آن است که: تربیت به دو گونه است،گونه ی اول بیشتر در مورد ساختن صدق می کند، گونه ی دوم ، به فعلیت رساندن استعدادهای درونی بالقوه ی یک شی ء . هم چنین «تربیت تغییر دادن نیست،بلکه نمایان ساختن از خمیر مایه ی درونی کودک است تا کودک همانی شود که طبیعت و فطرتش اقتضاء می کند.