علم و فن سیاسی الگوی دولت راهبردی

مسئله: الگوی سیاسی توسعه تکساحتی تنازعی مدرنیستی، اِشکال نارسایی و ناسازواری ذاتی و درونزادی مشکل آفرین اقتصادی، سیاسی و فرهنگی خود را بروز داده است. چه الگوی دولت حداقلی سرمایه سالاری لیبرالیستی و سیاست عدم دخالت لیبرالیستی در یک سویه بوده و چه در سویه متعارض الگوی حداکثری دولتسالاری و سیاست دخالت دولت سوسیالیستی باشد. اهمیت: دولت به معنای نظام مدنی؛ اجتماعی و سیاسی، ساختاری در ردیف سایر ساختارها نیست. ساختار راهبردی و فراگیرترین ساختار مدیریت امور عمومی و مدیریت عمومی امور پیشرفت کشور است. کما اینکه دولت به معنای هیئت حاکمه، نهادی در ردیف نهادهای دیگر نبوده و تنها فرانهاد با راهبردیترین و فرابردیترین نقش مدیریتی عمومی امور، پیشرو در سیاست، ساختار و سرنوشت ملی کشور می باشد. تا جاییکه برخی «علم سیاست» را «علم دولت» تلقی و تعبیر کرده اند. فرضیه: «پدیده و پدیده شناسی راهبردی دولت، کارامدترین الگوی جایگزین بهینه و بسامان الگوهای مدرنیستی دولت است». توضیح فرضیه: مراد علم و فن سیاسی الگوی راهبردی دولت بوده و به تعبیری هدف مدل معماری دولت است. منظور الگوی کارگزاری دولت می باشد. نقش ستادی(نه سازمانی)دولت است. با اهم کارویژه های دوگانه؛ هدایتی و حمایتی(هماهنگی و پشتیبانی) عمومی می باشد. دارای دو کارکرد؛ یکی و نخست سیاستگذاری و دیگری و دوم سیاستمداری است. یعنی اول ترسیم سیاستهای عمومی و دوم اعمال سیاستها می باشد. منظور سیاست توسعه اقتصادی و تامین آسایش عمومی، توامان سیاست تعادل اجتماعی و در جهت سیاست تعالی فرهنگی؛ معنوی و اخلاقی و تضمین آرامش مدنی است. نتیجه: الگوی راهبردی دولت به سبب نقش بنیادین، جامع یا رسا، نظاممند یا سازوار و هدفمندی، ظرفیت کارامدی؛ بهره وری اثربخشی بهینه و بسامانی در جهت تحقق پیشرفت مدنی را دارد. بدینترتیب پدیده و پدیده شناسی دولت: علم و فن فرنهاد راهبردی فرابردی است. روش: تحلیل متن و محتوایی موضوع و اهم منابع مربوطه میباشد.