تبیین و آسیب شناسی مدل رابطه ی نهادهای قدرت در نظام جمهوری اسلامی و مدیریت شهری

نحوه ی توزیع قدرت در سلسله مراتب تصمیم گیری از اصلی ترین عوامل موثر در مدیریت شهری می-باشد. مدل های گوناگونی در دنیا برای اداره ی امور شهر ها بر مبنای نحوه ی تنظیم اختیارات و وظایف نهادهای مدیریت شهری شکل گرفته اند که در اغلب موارد موفق با توزیع منطقه ای قدرت همراه بوده اند. در ایران با توجه به این که توزیع قدرت به گونه ی متفاوتی تعریف شده است، لزوم ترسیم مدل مدیریت شهری در امتداد سلسله مراتب قدرت در نظام سیاست گذاری، احساس می شود. هدف این مقاله ترسیم مدلی از رابطه ی نهادهای قدرت در نظام جمهوری اسلامی و مدیریت شهری و شناخت آسیب های موجود در این روابط می باشد. این مدل از طریق تحلیل اختیارات و وظایف نهادها از منظر قانون اساسی ترسیم شده و با تحلیل و جمع بندی مطالعات انجام شده در زمینه ی مدیریت شهری و پرسش از صاحبنظران مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج حاکی از این است که تداخل اختیارات و مسئولیت های نهادهای مدیریت شهری و نهادهای بالادستی حکومتی-دولتی، ضعیف بودن ارتباط میان مدیریت شهر و نهادهای علمی، دینی و مردمی و نیز نحوه ی تعاملات درون نهادی شهرداری و شورای شهر و شهرداران مناطق شهر از عمده ی آسیب های این مدل به شمار می روند.