رویکرد حکمت سیاسی متعالیه به دولت

به رغم آن که درباره دولت آثار بسیاری منتشر شده است اما درباره این که دیدگاه حکمت متعالیه نسبت به دولت چیست تا کنون مطلبی منتشر نشده است و این موضوع می تواند محل بحث و گفت و گو باشد. بر این اساس بحث حاضر این مفروض را در پی دارد که هر مکتب فلسفی حتی اگر درباره دولت هیچ اظهار نظر صریحی هم نداشته باشد اما می تواند به صورت بالقوه واجد نظریه دولت باشد که بر اساس الزامات آن دستگاه فکری باید مورد بحث و گفت و گو قرار گیرد و ابعاد آن آشکار شود. مقاله حاضر ضمن تبیین این مساله از منظر حکمت متعالیه درواقع درآمدی بر نظریه دولت در این حکمت است. اهمیت موضوع از آنجا ناشی می شود که حکمت متعالیه به عنوان پشتوانۀ فلسفی انقلاب اسلامی مطرح شده است. از این رو ضرورت دارد که به موضوع دولت به خاطر اهمیت آن در جامعه پرداخته و دیدگاه این مکتب درباره دولت آشکار شود. مدعا این است که نظریه دولت مبتنی بر شاخص ها و ارکانی است که از خود این حکمت ناشی شده است و باید بتوان در تبیین ابعاد نظریه دولت به این حکمت ارجاع داد. از این رو توجه به ساخت دولت و وجه مردمی آن و نقش رهبری در صدر آن قرار می گیرد و قابل توجه است. پرداختن به این بحث افزون بر مباحث به عمق و غنابخشی به مباحث دولت موجب می شود فهم بهتری از نظریه دولت داشته باشیم و امور جامعه نیز سامان بهتری بیابد.