مناسبات علم النفس فلسفی صدرایی و سیاست و فلسفه سیاسی متعالیه

تبیین جایگاه معرفت نفس صدرایی در شناخت و ترسیم سیاست و فلسفه سیاسی متعالیه و مناسبات میان ایندو؛ هدف از پزوهش پیش رو با بهره گیری از روش تحلیلی تفسیری است. برایند تحقیق آن است که نفس محل ظهور همه آگاهی ها، میل ها، اراده ها، افعال و اوصاف ارادی انسان است. خردورزی در دو ساحت علمی و عملی با تکیه بر منابع برهانی و وحیانی و نیز تهذیب نفس از رذایل اخلاقی؛ باعث تعالی و ارتقاء نفوس انسانی شده و افقی متعالی و فرامادی به روی آنها می گشاید. نفوس تعالی یافته خاستگاه ظهور سیاست متعالیه است. از این منظر جوهر نفسانی انسان مستعد استکمال از حیث فاعلی و قابلی است. عقل یا قوه عالمه به عنوان ساحت برتر نفس به کمک اراده یا قوه عامله، در سیر و سلوک تکاملی ریاست و سیاست نفس و دیگر قوای آن را بر عهده می گیرد و آنها را مطیع و منقاد خود می سازد. ثمره اجتماعی_سیاسی کمال نفس انسانی در هر دو بُعد فاعلی و قابلی، در حیطه نظر پیدایش سیاست، ریاست و فلسفه سیاسی متعالیه و در سطح عمل، مباشرت و مشارکت جمعی افراد در انجام افعال خیر جهت غلبه فضایل در جامعه و تبعیت امور مادی از فضایل و پیروی شهروندان از اخلاق و شریعتی است که ریاست مدینه فاضله به آن فرا می خواند.