درآمدی تاریخی بر تاسیس دانشِ پشتیبانِ مدیریتِ تحوّل علوم انسانی

در این پژوهش، ماجرای تاریخی تحوّل علوم انسانی پس از انقلاب اسلامی، روایت شده و مواجهه‌ی منتقدانه و تحوّل‌خواهانه با علوم انسانی مدرن، در قالب سه دوره‌ی تاریخی، مورد بررسی قرار گرفته است. از اعلام «انقلاب فرهنگی» تا اعلام «نهضت نرم‌افزاری» (13591379) به عنوان دوره‌ی نخست در نظر گرفته شده است که با ظهور و نشاط ایده‌های تحوّل‌خواهانه‌ی دینی در سال‌های آغازین انقلاب شروع شد ولی بنا به دلایلی، در نهایت، به سیطره‌ی نگرش‌های پوزیتویستی بر دانشگاه‌ها ختم شد. در دوره‌ی دوم(13791388)، به تاثیرات و بازتاب‌های طرح گفتمان نهضت نرم‌افزاری از سوی رهبر معظم انقلاب بر فضای علمی دانشگاه‌های کشور و نضج‌یافتن مجدد جریان تحوّل علوم انسانی در کشور اشاره شده است. در بررسی این دوره، هم به تلاش‌های سلبی در «نقد فلسفه و معرفت‌شناسی علوم انسانی غربی» و هم به تلاش‌های ایجابی برای تبیین «مبانی و مبادی علوم انسانی اسلامی» پرداخته شده است. در بررسی دوره‌ی سوم(13881398)، با اشاره به ریشه‌های تئوریک و فکری فتنه‌ی 88، توضیح داده شده است که چگونه این واقعه‌ی سیاسی، موجب شد «علوم انسانی غربی» به مثابه یک «چالش استراتژیک» در اداره‌ی کشور موضوعیت یابد و وجه انضمامی، عملی و تجویزی علوم انسانی، به صورت برجسته‌تری مورد توجه واقع شود. پس از طرح و بررسی تجربه‌ی نهادسازی و سندنگاری مدیریت علم جمهوری اسلامی در دوره سوم، به دلالت‌های برآمده از تجربه‌ی تاریخیِ این ادوار سه‌گانه پرداخته شده است. در نتیجه‌گیری از این دلالت‌ها، بر ضرورت تاسیس یک حوزه‌ی مطالعاتی میان‌رشته‌ای و دانش جدیدی که متکفّل مطالعه‌ و پژوهش در زمینه‌ی «مدیریت تحوّل علوم انسانی» باشد، تاکید شده و به برخی از ماموریت‌ها و الزاماتِ تاسیس این دانش جدید، اشاره شده است.