ارائه راهکار برای مسکن انعطاف پذیر

امروزه افزایش جمعیت سبب شده است که گروه های مختلف مردم با نیاز ها و آداب و رسوم و عقاید و فرهنگ های مختلف در فضای کم تری نیاز به تعامل و برقراری رابطه با یکدیگر و تامین نیازهای خود از این طریق را داشته باشند. بر این اساس یافتن راه حل مناسب برای این موضوع از نیازهای کنونی جامعه به شمار می رود. در صورت یافتن راه حل مناسب در این زمینه می توان به طراحی ساختمان هایی دست یافت که علاوه بر برخورداری از انعطاف لازم در تامین نیازهای حال و آینده کاربران، انگیزه و تمایل بیشتری را در آنان به ماندن در آن فضا و تامین نیازهای خود از طریق آن و نیز از طریق سایر ساکنان و در نتیجه حفاظت و نگهداری و مشارکت در امور آن ایجاد کند، به این ترتیب عمر استفاده از فضا و پویایی آن بیشتر خواهد شد. در حال حاضر بیشتر خانواده ها پاسخ به تغییرات روز افزون در زندگی خود را در جابجایی و تغییر مسکن خود می یابند. هر چند در دهه های اخیر، به نظر می آید که جوامع بشری به تغییرات دائمی و اجتناب ناپذیر خو گرفته باشند، این تغییرات ابداع شیوه های طراحی معماری جدید را که در آن به لزوم انعطاف پذیری خانه ها و تطبیق آنها با تمایلات پویای اجتماع و زندگی ساکنان تاکید شده باشد الزامی می نماید. انعطاف پذیری به عنوان عاملی در جهت افزایش کیفیت و مطلوبیت فضای مسکونی می باشد که این مساله خود توجیه کننده نیاز و ضرورت آن می باشد. این تحقیق باهدف ارتقاء کیفیت انعطاف‌پذیری در طراحی واحدهای مسکونی آپارتمانی، بر آن است تا با اشاره به راهکارهای انعطاف پذیری به استخراج راهکارهایی برای مسکن منعطف بپردازد. بدیهی است برنامه ریزی برای انعطاف پذیری و تغییر در ساختار عملکردی فضای مسکونی با پاسخگویی به نیازهای در طول زمان خانواده از جابجایی بی رویه خانوار جلوگیری می کند.