بررسی تحلیلی منابع، علوم و روش‌های دخیل در روش‌شناسی میان‌رشته‌ای «دانش جریان‌شناسی» و واکاوی جایگاه آن‌ها

«چندوجهی‌بودن» مسائل و موضوعات، مستلزم «چندبعدی‌شدن» رویکردها و زوایای مطالعه و تحقیق را از لحاظ معرفت‌شناسی و روش‌شناسی است؛ ازاین‌رو شناخت پدیده‌های پیچیده، جز در پرتو رهیافت‌های تلفیقی و میان‌رشته‌ای ممکن نیست. «جریان» اجتماعی نیز، یکی از پدیده‌های اجتماعی است که هویتی چندوجهی دارد. چراکه مطابق تعریف برگزیده، جریان، پدیده‌یِ اجتماعیِ پویا و سیال با هویتی شبکه‌ای (=سیستمی) غیررسمی است که متشکل از مجموعه‌ی اصول و فروض معرفتی (=نظام مشترک معنایی) بوده که جمعیتی نظام یافته(=مدیریت شده) بر اساس آن عمل کرده و اثر می‌گذارند. بنابراین برای شناخت آن به صورت علمی و ارتقای جریان‌شناسی از محصولات ژورنالیستی به دانش، نیازمند تنقیح روش‌شناسی آن هستیم. مطالعات میان‌رشته‌ای، بینش‌های رشته‌ها و روش‌های تخصصی را در راستای فهم یک پدیده پیچیده به صورت منظم و روش‌مند به خدمت می‌گیرد. از جمله مراحل مهم فرآیند این مطالعات، انتخاب دانش‌ها و روش‌های بالقوه مرتبط با موضوع است تا محقق با بررسی آن‌ها، به کفایت نظری در موضوع دست یابد. در صورتی که روش‌ها و دانش‌های دخیل در شناخت ابعاد موضوع پیچیده، به خوبی احصا و بررسی نشوند، نتیجه‌ی مطالعه نیز به همان نسبت با نقص و ناکارآمدی مواجه خواهد شد.این مقاله در تلاش است با روش توصیفی-تحلیلی و با استفاده از منابع کتاب‌خانه‌ای، منابع، علوم و روش‌های موردنیاز فرآیند مطالعه میان‌رشته‌ای جریان‌شناسی را احصا و بررسی نماید و جایگاه هر کدام را در فرآیند تحقیق نشان دهد تا از این‌طریق، قدمی از مسیر تنقیح روش‌شناسی جریان‌شناسی برداشته شود. مطابق این بررسی، علوم و منابع معرفتی مورد نیاز در جریان‌شناسی را به طور کلی می‌توان در سه عنوان، «بسته الگویی»، «بسته محتوایی» و «بسته روشی» دسته‌بندی کرد.