جایگاه صلح در عرصه روابط بین‌المللی با تاکید بر سیاست خارجی دولت جمهوری اسلامی ایران

مهم ترین هدف در روابط بین‌المللی حفظ و یا ایجاد صلح است . از معاهده صلح وستفالی که مبنای به وجود آمدن دولت مدرن در سال 1648 شد تا عصر حاضر از این سازه اجتماعی برداشت های متفاوتی شده است . تبارشناسی صلح نشان می دهد که ایجاد امنیت ، برقراری نظم و تامین منفعت عمومی همواره از اهداف اصلی صلح بوده اند . مقاله حاضر پس از مروری بر ادبیات پیشین ، به طرح این پرسش می پردازد که آیا می توان مبنای ثابت و جهان شمولی را برای صلح تبیین کرد ؟ مبنایی که در بر دارنده طیف وسیعی از اهداف فوق الذکر باشد ؟مقاله ضمن بررسی مکاتب مختلف اخلاق هنجاری ( اخلاق غایت گرا ، اخلاق وظیفه گرا و اخلاق فضیلت گرا ) و قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نتیجه می‌گیرد که : صلح به مثابه یک اصل اخلاقی خصلتی جهانی دارد و از این حیث تفاوتی میان تعریف صلح نزد یک حکومت لاِئیک یا ایدئولوژیک نیست ؛ همان طور که حقوق بشر جهانی متضمن حقوق همه افراد بشر فارغ از اوصاف و ویژگی های عرضی آن ها است.