مناسبات صلح پایدار و توسعه پایدار

«صلح» به عنوان یکی از بنیادی‌ترین نیازهای بشر در طول تاریخ، همواره کانون‌ توجه و معرکه آرای فیلسوفان و متفکران بوده است. یکی از طرح‌هایی که بر پایه انسان‌محوری‌ محض در عصر مدرنیته مطرح شد و محرک بسیاری از گام‌های آغازین در عرصه صلح بین‌الملل تلقی گردید، طرح «صلح پایدار» کانت است. همچنین توسعه پایدار مفهومی است که به واسطه پیامدهای منفی محیط زیستی و اجتماعی ناشی از رویکردهای توسعه یک جانبه اقتصادی بعد از انقلاب صنعتی و تغییر نگرش بشر به مفهوم رشد و پیشرفت پدید آمده‌است. این مفهوم تلاش دارد که با نگاهی جدید به توسعه، اشتباهات گذشته بشری را تکرار نکند و توسعه ای همه‌جانبه و متوازن را رقم بزند در حقیقت هدف از انجام این مقاله بررسی مناسبات صلح پایدار و توسعه پایدار است و سوال اصلی آن این است که آیا صلح پایدار به توسعه پایدار می انجامد؟ و اصولا چه رابطه ای بین این دو مفهوم است؟ جایگاه حقوق شهروندی در این میان چیست؟ بر این اساس از روش کتابخانه ای برای انجام این مقاله استفاده شد.بر طبق نتایج این تحقیق می توان گفت که صلح پایدار طی پیش شرط های ششگانه و اصول سه گانه ای که کانت مدون کرده بود، شکل می گیرد و بوسیله ابعاد مختلف حقوق شهروندی(حقوق فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، قضایی و سیاسی) به توسعه پایدار می رسد. توسعه پایدار نیز خود شامل سه بعد اصلی اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی می شود.