همزیستی مسالمت آمیز و تمدنی نوین در پرتو صلح پایدار

بدون شک شکل گیری یک جامعه ایمن تنها وظیفه دولت نیست ؛ بلکه مشارکت مردم نقش بسزایی در ایجاد و برقرای امنیت وصلح دارد. هر چند تحقق زندگی مسالمت‌آمیز با محبت گرایی افراطی ویک جانبه عملی نبوده ونمی‌توان انکار کرد که درمواردی ، بکارگیری خشونت وقوانین سخت‌گیرانه لازمه تحقق جامعه مدرن است. در این راستا هدف این سلوک پژوهشی، شناسایی عوامل ایجاد کننده صلح فی ما بین عناصر مختلف جامعه و دولت مردان و شناخت عوامل واگرا و چالش‌های فراروی حکومت‌ها است نوشتار حاضر با اسفاده از منابع کتابخانه‌ای بصورت مروری تفسیری است و رویکرد غالب این مقاله، بهره‌گیری از سیره و سلوک پیامران الهی ومعصومین علیهم السلام است و ورود به مباحث ترمینولوژیک عمدتا استطرادی است. پژوهش حاضر با تحلیل وضعیت موجود ، مبین این واقعیت است که عوامل ایجاد بحران ها ، وموانع برقرای سلم وآشتی ،‌ می تواند فقدان حاکمیت قوانین الهی ، وجدان وعدم پایبندی به اخلاقیات در جامعه بشری وحکومتی باشد. در نتیجه بعد از تحلیل نقاط ضعف وقوت ، راهکارهایی جهت نیل به تمدنی نوین درپرتو صلح عادلانه، ارائه می شود. این نوشتار مختصر، فتح البابی است فراروی اندیشمندان، قانون‌گذاران نهادها وارگان‌های حکومتی و شهروندان قانون‌مدار که با مطالعه تطبیقی به فهم و واکاوی لایه‌های اثر گذار وقوانین اثر بخش در جامعه بپردازند. تا در پرتو، پر نمودن خلاء ها، شاهد نظام‌مند شدن جامعه وتشکیل تمدنی عدالت محور باشیم.