جایگاه مسئولیت مدنی پرستاران در کنوانسیون اروپایی حقوق بشر(1998) با تاکید برقانونمسئولیت مدنی جمهوری اسلامی ایران

مسئولیت مدنی که اشاره مستقیم به جبران خسارت دارد و آثار آن چه ناشی از عمد باشد یا خطا، توسط قانون معین می شود، در اسناد داخلی و بین المللی همواره مورد تاکید قرار گرفته است . موضوع اصلی که مورد بررسی قرار میگیرد، از یک سو بررسی مسئولیت مدنی پرستاران در نظام حقوقی ایران می باشد و متعاقبا به جایگاه حقوقی این قشردرکنوانسیون اروپایی حقوق بشر با تاکید بر اصول حقوقی می پردازیم ؛ چراکه کنوانسیون مذکور، معاهده ای عام و الزام آور درحمایت از حقوق بشر و آزادی های اساسی است و رعایت مقررات مندرج درآن بر کلیه اعضاء آن الزام آور است. از این رو پرسشی که این مقاله درصدد پاسخ بدان بر آمده است همانا بررسی کلیات و نقاط ضعف قوانینی است که درباب مسئولیت پرستاران به تصویب رسیده است و امروزه در نظام حقوقی ایران لازم الاجرا می باشند . بررسی های صورت گرفته نشان می دهدکه باتوجه به پیشرفت روز افزون علم پزشکی ، قانونگذار بایستی قوانین مربوط به نظام سلامت و مسئولیت کادر درمانی را به روز رسانی نموده و با توجه به قانون مسئولیت مدنی و منابع بین المللی و مسائل روز موجود در عرصه نظام سلامت ، سرفصل جدیدی را درقانون سازمان نظام پرستاری و قانون ارتقاء بهره وری کارکنان بالینی نظام سلامت و آئین نامه های مربوطه ایجاد نماید . این پژوهش با مطالعه تحلیلی _ استنباطی وبا استفاده از منابع کتابخانه ای به بررسی مسئولیت مدنی پرستاران و جبران خسارت وارده از سوی آن ها در دو بخش فوق الذکر و حمایت مقتضی از حقوق این قشر پرداخته است . درتحریر این مقاله از نظریه قابلیت استناد عرفی بهره گیری شده است.