بررسی اثربخشی مدل چهار شالوده اساسی در ارتقا صلح و فضائل شخصیتی در خانواده

صلح از جمله فضایل شخصیتی و اخلاقی است که هدف از آموزش آن به کمال رساندن شخصیت جامع نوع بشر است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مدل چهار شالوده اساسی صلح در خانواده، بر ارتقا صلح و فضیلت‌های شخصیتی در خانواده‌های مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره و روانشناسی شهر اصفهان انجام شد. طرح پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی به شیوه پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه مورد مطالعه شامل کلیه خانواده‌های ارجاع شده به مراکز مشاوره و روانشناسی شهر اصفهان در نیمسال اول سال 1398 بودند که از میان آن‌ها با روش نمونه‌گیری در دسترس 30 خانواده انتخاب و به دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. ملاک‌های ورود به پژوهش عبارت بودند از: رضایت آگاهانه، عدم تک والدی بودن، دارا بودن حداقل دو فرزند، ملیت و دین ایرانی- اسلامی، عدم ابتلا اعضای خانواده به اختلالات طیف روان‌پریشی، همچنین عدم شرکت اعضای خانواده در یک جلسه آموزشی و تصمیم والدین برای طلاق به‌عنوان ملاک خروجی در نظر گرفته شد. جهت ارزیابی متغیرهای صلح و فضایل شخصیتی از پرسشنامه‌های صلح بیرونی (نلسون، 2014) و فضیلت‌های دخیل در عمل (پیترسون و سلیگمن، 2004)، امید (اشنایدر و همکاران، 1991) و مقیاس سرزندگی (دسی و رایان، 1977) سرزندگی در سه مرحله پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری (دوماهه) استفاده شد. اعضای گروه آزمایش به مدت 10 جلسه دوساعته بر اساس مدل مذکور آموزش دریافت کرده و گروه شاهد در این مدت هیچ برنامه‌ای مبنی بر آموزش صلح نداشتند. داده‌ها از طریق آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر تجزیه‌وتحلیل شدند.نتایج حاکی از اثربخشی آموزش صلح بر متغیرهای صلح بین فردی، انسانیت، میانه‌روی و تعالی، امید و سرزندگی در مراحل پس‌آزمون و پیگیری در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل بود (01/0>p) . با توجه به اهمیت نقش خانواده به‌عنوان اولین هسته اجتماعی و نهادی مقدس در هدایت نسل جدید برای حل مشکلات این جهان پرخشونت، مداخلات مبتنی بر آموزش صلح در خانواده با هدف تربیت شهروند جهانی ضروری به نظر می‌رسد