ارزیابی ترجمه و تفسیر متون فلسفی از دیدگاه هرمنوتیکی پل ریکور

ترجمة متون فلسفی به دلیل ابهام‌های معنایی موجود در آن‌ها همواره محلّ بحث و چالش بوده است. از نظر وجود معانی استعاری، شباهت بسیاری میان متون فلسفی و متون ادبی وجود دارد. همان‌گونه که وجود استعاره و ابهام در متون ادبی باعث بروز ترجمه‌ها و تفاسیر متعددی از یک متن می‌شود، متون فلسفی نیز ممکن است به شیوه‌های متفاوتی توسط مترجمان ترجمه و تفسیر شوند. هرمنوتیک از نظریه‌های نقد ادبی به شمار می‌رود. نقد ادبی در جست‌و‌جوی روش‌های رمزگشایی معنا برای تفسیر متن است و این رمزگشایی و تفسیر متن کانون علم هرمنوتیک است. هرمنوتیک با غلبه بر فاصله میان متن و مفسّر آن به خواننده در جهت فهم متن یاری می‌رساند و این امر بی‌نیاز از قاعده‌مند ساختن فهم است. در این پژوهش کتابخانه‌ای کوشش می‌کنیم تا در پرتو نظریة هرمنوتیکی پل ریکور، که مبتنی بر تفاسیر و ترجمه‌های خواننده-محور است، نشان دهیم که به احتمال زیاد، ترجمه و تفاسیر مختلفی از یک متن فلسفی ممکن است وجود داشته باشد. امّا برخلاف متون ادبی که تفاسیر و ترجمه‌های مختلف آن‌ها در نظر پل ریکور دارای اعتباری نسبتاً برابر است، ماهیت متون فلسفی مبتنی بر اهمیت معنایی این متون است. بنابراین، ضروری می‌دانیم تا چارچوب مشخصی برای نقد و ارزیابی تفاسیر و ترجمه‌های متعدد از یک متن فلسفی ارائه کنیم تا خوانندگان از درک معنای درست بسیاری از مفاهیم و کلیدواژه‌های موجود در متون فلسفی بی‌بهره نمانند.