ژئوفیلاسوفی و مسئلة ترجمه

ژئوفیلاسوفی چشم‌اندازی را در پیش رو قرار می‌دهد که فلسفه و مفاهیم فلسفی با توجه به سرزمین و قلمرو جغرافیایی درک و فهم می‌شوند. این درک، به طور کلی، متفاوت با نگاه سنتی به فلسفه و مفاهیم آن است که در حیطه‌ای انتزاعی و بدون وجوه عینی در نظر گرفته می‌شوند. بر مبنای ژئوفیلاسوفی و در بحث حاضر، کنش فلسفی و مفاهیم فلسفی به کلی کنش زیست‌محیطی و فرهنگ و زبان برآمده از این زیست‌محیط است. در این صورت، مسئلۀ اولیه توجه به قلمرو و سرزمین به عنوان مبنای اساسی برای تحقق کنش فلسفی و ظهور مفاهیم آن است. این مسئله خود مسئلة دیگری را به دنبال دارد و آن انتقال مفاهیم از زبانی به زبان دیگر به واسطۀ ترجمه است. ترجمه با توجه به رویکرد ژئوفیلاسوفی و در بحث حاضر صرف انتقال مفاهیم از زبانی به زبان دیگر نیست بلکه با ترجمه، مفهوم از یک سرزمین با زیست‌محیط خاص خود به زیست‌محیطی به طور کامل متفاوت با آن منتقل می‌شود. در این صورت، مشکل این است که انتقال مفاهیم از یک قلمرو و سرزمین به عنوان مبدا به قلمرو و سرزمین دیگر به عنوان مقصد چگونه ممکن است و چه پیامدی دارد. با بررسی مختصر و کوتاه مفاهیم و عبارات اساسی τὸ ὄν، ἡ οὐσῐ́ᾱ، τὸ τί ἦν εἶναι و τὸ τί ἦν εἶναι در فلسفۀ یونان به عنوان چند نمونه و ترجمة آن‌ها در سنت فلسفۀ اسلامی، می‌توان به روشنی دید که پیامدهای این انتقال تا چه میزان اساسی بوده و باعث ایجاد نگرشی از اساس متفاوت شده است.