ابعاد استراتژی بازدارندگی محور مقاومت اسلامی و تاثیر آن بر امنیت رژیم صهیونیستی (با تاکید بر جنبش مقاومت اسلامی حماس و حزب‌الله لبنان)

در دوران جنگ جهانی اول سال 1917 م میان امپریالیسم بریتانیا و استعمار صهیونیستی اتحادی برقرار شد. انگلیسی‌ها که فلسطین را تحت قیومت و استعمار خود داشت، در 2 نوامبر 1917 م با صدور «اعلامیه بالفور» خط‌مشی سیاسی خود را به‌طور رسمی و روشن نشان داد و در آن متعهد شد که از استقرار یک کانون ملی یهود در فلسطین حمایت کند. این اتحاد در 30 سال پس از 1917 م دروازه‌های فلسطین را بر روی صهیونیست‌ها باز کرد و زمینه را برای غصب املاک فلسطینان و اخراج آن‌ها از سرزمین‌های‌شان مهیا ساخت. در آن دوره رژیم صهیونیستی با حمایت ایالات‌متحده آمریکا و متحدان آن با پشتیبانی قطعنامه 181 مجمع عمومی سازمان ملل متحد در تاریخ 29 نوامبر 1947 م تشکیل شد. مطابق این قطعنامه سرزمین فلسطین به دو کشور عبری و فلسطینی تقسیم می‌شد. پس‌ازآن دوران با شروع آغاز جرقه‌های انتفاضه اول فلسطین در سال 1987، عصر جدیدی از دوران مبارزاتی محور مقاومت اسلامی شکل گرفت. این مقاله به روش توصیفی- تحلیلی با استناد بر منابع علمی بر آن است که با توجه به نقش انقلاب اسلامی ایران در منطقه جنوب غرب آسیا به این پرسش پاسخ دهد که چگونه ابعاد راهبرد بازدارندگی محور مقاومت اسلامی بر امنیت رژیم صهیونیستی تاثیر گذاشته و سرانجام این موضوع منجر به نابودی آن رژیم می‌شود؟ نتایج تحقیق نشان می‌دهد که افزایش قدرت ایدئولوژیکی و بازدارندگی راهبردی در کنار همگرایی سیاسی و نظری گروه‌های محور مقاومت اسلامی با تکیه‌بر توانمندی‌های منطقه‌ای جمهوری اسلامی، ابعاد بحران و تزلزل روزافزون رژیم صهیونیستی در برابر عملیات مقاومت اسلامی و مردم فلسطین را شاهد خواهیم بود.