مروری بر جنایات رژیم صهیونیستی در پرتو قطعنامه‌های شورای امنیت

در چارچوب دفاع از حقوق ملت فلسطین، به موازات اقدامات هوشمندانه‌ نظامی و تلاش‌های گسترده و فراگیر سیاسی و رسانه ای، تبیین و ارائه‌ راهکارهای حقوقی و به تبع آن بهره مندی از ظرفیت‌های «حقوق بین الملل» نیز از اهیمت ویژه‌ای برخوردار است. امروزه در کنار منابع اصلی و فرعی حقوق بین الملل (شامل معاهدات، عرف بین المللی، اصول کلی حقوقی، دکترین و رویه قضایی)، «قطعنامه‌های نهادهای بین المللی» و در راس آن قطعنامه‌های صادره از سوی ارگان‌های سازمان ملل متحد به عنوان یکی از منابع حقوق بین الملل توجه شده است. در چارچوب نظام ملل متحد، هرچند اقدامات «مجمع عمومی» در محکومیت اقدامات اسرائیل علیه فلسطینی‌ها در قیاس با دیگر ارکان و ارگان‌ها ابعاد بسیار گسترده تری داشته است، اما از آن جایی که این قطعنامه‌ها در کنار قطعنامه‌های دیگر نهادهای بین المللی؛ همانند «شورای حقوق بشر» ماهیتی «توصیه ای» دارند از ضمانت اجرای لازم برخوردار نبوده است. در این رابطه، تبیین و تحلیل قطعنامه‌های «شورای امنیت» (که دارای ضمانت اجرایی قوی تر است) از آن جایی که نخست: می‌تواند در محاکم حقوقی بین المللی، به ویژه «دیوان کیفری بین المللی» (icc) مورد استناد قرار گیرد و دوم: تشریح مفاد این قطعنامه‌ها به منظور ایجاد یک اجماع بین المللی علیه اقدامات اسرائیل نقش به سزایی دارد، دارای اهمیت است. این در حالی است که از سویی بسیاری از قطعنامه‌های متضمن محکومیت اسرائیل از سوی ایالات متحده آمریکا وتو شده (که عدد آن تاکنون به 44 مورد رسیده است) و از سوی دیگر رژیم صهیونیستی تاکنون مفاد هیچ یک از قطعنامه‌های مصوب نهادهای بین المللی را به طور موثر اجرا نکرده و بر همین اساس موضوع چندین قطعنامه‌ی شورای امنیت «محکومیت اسرائیل به دلیل بی توجهی گسترده به قطعنامه‌های قبلی این شورا» بوده است. بر همین اساس از این رژیم به عنوان بزرگ‌ترین ناقض قطعنامه‌ها و مقررات بین المللی یاد می‌شود.