نقد انگارۀ اسلام رحمانی به‌مثابه‌ی چالش فقه تمدنی با تاکید بر آرای امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبری (مدظله‌العالی)

پیشینه‌ی انگارۀ اسلام رحمانی به دو دهه‌ی گذشته بازمی‌گردد؛ ضرورت بحث از این انگاره ازآن‌رو است که این انگاره نگرشی تک‌بعدی و گزینشی از اسلام ارائه می‌دهد به‌گونه‌ای که اسلام را از درون‌مایه‌های اصیل آن چون جهاد، امربه‌معروف و نهی از منکر و... تهی می‌سازد؛ از سوی دیگر، فقه تمدنی، رویکردی کلان به همه‌ی ابواب فقه است که مجموعه‌ی احکام اسلامی را در بُعد تمدنی در برمی‌گیرد؛ فقه تمدنی، از فقه حکومتی و فقه نظام سازی جدا نیست بلکه اگر بتوان برای فقه حکومتی نامی دیگر برگزید، قطعاً فقه تمدنی و فقه نظام سازی خواهد بود. پرسش اصلی در این مقاله آن است که نقد انگارۀ اسلام رحمانی به‌مثابه‌ی چالش فقه تمدنی با تاکید بر آرای امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبری (مدظله‌العالی) چیست؟ این مقاله با روش توصیفی-تحلیلی- استدلالی و با بهره‌گیری از منابع کتابخانه‌ای به بررسی و واکاوی چالش‌های اسلام رحمانی نسبت به فقه تمدنی می‌پردازد. یافته‌ی مقاله آن است که فقه تمدنی، فقهی جامع و کلان نگر است و هنگام صدور قانون و احکام شرعی، ابعاد کلان اجتماعی، فرهنگی، سیاسی را ملاک نظر قرار می‌دهد. همچنین ولایت رکن فقه تمدنی اسلام است و وحدت، راهکار مقابله با اسلام آمریکایی و یا به تعبیر امروزی اسلام رحمانی است که برای حفظ کیان اسلام، امری اساسی است.

critique of islam rahmani’s idea as a challenge to civilized jurisprudence with emphasis on the views of imam khomeini and the supreme leader

the history of islam rahmani’s ideology goes back to the last two decades; the necessity of discussing this idea is that this idea offers a one-dimensional and selective view of islam in such a way that it empties islam of its original themes such as jihad, enjoining the good and forbidding the evil, and so on; on the other hand, civilized jurisprudence is a macro approach to all chapters of jurisprudence that includes a set of islamic rules in the dimension of civilization; civilized jurisprudence is not separate from governmental jurisprudence and system-building jurisprudence, but if another name can be chosen for government jurisprudence, it will definitely be civilized jurisprudence and system-building jurisprudence. the main question in this article is what is the critique of islam rahmani’s idea as a challenge of civilized jurisprudence with emphasis on the views of imam khomeini and the supreme leader? this article uses a descriptive-analytical-reasoning method and using library resources to study and analyze the challenges of islam rahmani towards the jurisprudence of civilization; the finding of the article is that the only way to face the challenge of islam rahmani is to return to the original and true islam based on civilized jurisprudence; islam of unity is based on principles and ideals and islam of freedom and insight in which the idea of ​​compassionate islam fades.