جنسیت زدگی نشانه ها در خود - نگاره های زنان (مطالعۀ موردی: آثار هنرمندان پسامدرن)

کارکرد نظام‌های زبانی که یک پیام را توسط نشانه‌ها منتقل می‌کنند، تثبیت واقعیت و طبیعی‌سازی آن بوده که این امر خالی از ایدئولوژی و لایه‌های معنایی نمی‌باشد و افراد یک جامعه به جهت دریافت پیام، نشانه‌ها را در قالب قراردهای فرهنگی می‌آموزند. بازنمایی تصویری از طریق نظام زبانی بصری در طول تاریخ ایده‌ها و باورهایی از تمام امور، نظیر جنسیت و هویت را پدید آورده است و جامعه آن‌ها را فرا گرفته است. هنرمندان پست‌مدرن که همواره در پی ساختارشکنی و آشنایی‌زُدایی هستند، در آثار خود به نقد باور‌های طبیعی‌سازی شده‌در جامعه، از طریق بازنماییِ هنجارشکن و نامتعارف، می پردازند. در این پژوهش خودنگاره‌های عکاسان پست‌مدرن که توسط دال‌های بصری ، قراردادهای از پیش‌تعیین شده‌ی هویت و جنسیت را به چالش کشیدند، مورد توجه قرار گرفته و با اتکا به دیدگاه اُمبرتو اِکو تحلیل شده است. هدف از این کار کشف لایه‌های معنایی و وجوه اشتراکِ آثار و واسازی ایماژهای مسلط هویت و جنسیت در عصر حاضر است. نمونه مورد مطالعه، خودنگاره‌های سه عکاس پست‌مدرنِ زن، سیندی شرمن، کلود کائون و جیلیان ورینگ می‌باشد. نتایج نشان می دهد که خوانش عکس غالباً امری بین الاذهانی است و کیفیت خوانش به حلقه خوانندگان وابسته است. به علاوه، فهم متن همواره نوعی غیرطبیعی‌سازی آن است. نتایج همچنین بیانگر آن است که آثار مورد بحث صرفاُ ارجاع به خود نبوده و در آن‌ها از رمزگانی بهره برده شده که بر جنسیت‌زده بودن نحوه بکارگیری نشانه‌ها در بازنمایی زن دلالت دارد.

sexualization of signs in women’s self-portraits (case study: works of postmodern artists)

the function of language systems that convey a message through signs is to stabilize reality and naturalize it, which is not devoid of ideology and layers of meaning, and the people of a society learn signs in the form of cultural conventions in order to receive the message. image representation through the visual language system throughout history has created ideas and beliefs about all matters, such as gender and identity, and society has embraced them. postmodern artists, who are always looking for deconstruction and defamiliarization, in their works criticize the naturalized beliefs in society through unconventional and unconventional representation. in this research, the self-portraits of postmodern photographers, who challenged the predetermined conventions of identity and gender by visual signs, were taken into consideration and analyzed based on umberto eco’s point of view. the purpose of this work is to discover the layers of meaning and commonalities of the works and to deconstruct the dominant images of identity and gender in the present era. the studied sample is the self-portraits of three female postmodern photographers, cindy sherman, claude caon and jillian waring. the results show that photo reading is often an intersubjective affair and the quality of reading depends on the circle of readers. in addition, understanding the text is always a form of its denaturalization. the results also show that the discussed works are not only self-referential and they use codes that emphasize the gendered nature of the way signs are used in the representation of women.