تحلیل نشانه شناختیِ گفتمانی سینمای سورئالیستی ایران؛ مورد مطالعه: فیلم های هامون و خانه ای روی آب

سینما امروزه به مثابه اندیشه و کنشی اجتماعی در بستر تحولات جامعه مطالعه می شود. از جمله مکاتب فکری که با آغاز موج نوی سینما شکل گرفت و تاثیر بسزایی در سینمای ایران داشت جریان سورئالیسم است. این پژوهش با تحلیل نشانه شناختی گفتمانی دو فیلم هامون (داریوش مهرجویی) و خانه‌ای روی آب (بهمن فرمان آرا) سعی در کندوکاو و مداقه در جریان سورءالیسم و ارتباط آن با بسترهای اجتماعی جامعه ایران دارد. طبق روش نشانه شناختی گفتمانی، این آثار دارای شاخصه های سینمای سورئالیستی شامل عناصر ذیل است: رئالیسم سیاه، سیالیت دال های مرکزی، شگفتی، آشفتگی و ابهام، ناامیدی و عدم تصور آینده برای نسل های جامعه، نقد افراطی مذهب و قشر متدین جامعه. همچنین جبرگرایی مکانیکی، آزادی، زوال نسل ها، تلفیق سوژه و ابژه و بی تعهدی و خودخواهی و سرگردانی از جمله دال های پیرامونی جریان سورئالیستی سینمای ایران است که در این فیلم ها بازنمایی شده است. این اصول در نظام نشانه شناختی شش گانه تصویری، حرکتی، گفتاری، نوشتاری، آوایی و موسیقایی در تحلیل متن آثار و بررسی زمینه زمانی و مکانی و بینامتنیت نیز تبیین شده است.

discursive semiotic analysis of the surrealist cinema of iran (case study: hamon & a house built on water)

today cinema examine as thought and action in the context of societal changes. surrealism is one of the schools of thought that was formed with the beginning of the new wave of cinema and had a significant impact on iranian cinema. this research examines two films hamon by dariush mehrjooi and house on water by bahman farman ara as the prominent films of the surrealist school and analyzes its discourse semiotics. according to the discourse semiotic method, these works have the characteristics of surrealist cinema, including the following elements: black realism and fluid rationality, which are the “central signs” of surrealist thought surprise, confusion and ambiguity, despair and lack of imagination for the future generations of society, extreme criticism of religion and religious strata of society, mechanical determinism, freedom, decline of generations, integration of subject and object, non-commitment, selfishness and wandering are the “surrounding signs” that in these films have been represented. these principles have been explained in the six semiotic system (image, movement, speech, writing, phonetic and musical) in the analysis of the text of the works and examination of the temporal and spatial context and intertextuality.