علل گسست فرهنگ شنیداری موسیقی از اصالت های فرهنگی و هنری در ایران از دوره ناصری تا پهلوی اول

گستره وسیع فرهنگ را می توان به فرهنگ رفتاری، دیداری، گفتاری و همچنین شنیداری تقسیم کرد. فرهنگ شنیداری کلیه اصواتی است که افراد جامعه به شکل انتخابی یا غیرعامدانه، در اثر عوامل انسانی یا طبیعی می شنوند. موسیقی بخشی از فرهنگ شنیداری بوده که فرهنگ شنیداری موسیقی نامیده می شود. تا دوره قاجار، فرهنگ شنیداری موسیقی ایرانی ریشه در اصالت های فرهنگی- هنری خود داشته که با ورود مدرنیته به ایران دچار گسست از معیارهای اصیل خود می شود. اطلاق معیار اصیل در حوزه موسیقی ایران شامل ارکان شعر، سازبندی، ساختار موسیقی و چیدمان نغمات می شود که ریشه در فرهنگ و هنر ایرانی داشته باشد. منظور از موسیقی ایرانی (کلاسیک، سنتی یا اصیل) موسیقی است که نمایانگر یک هویت موسیقی واحد و معیاری برای شناسایی موسیقی کشور باشد. پرسش اصلی این مقاله این است که چه عواملی باعث گسست فرهنگ شنیداری موسیقی ایران از معیارهای اصیل خود از دوره ناصری تا پهلوی اول شده است. روش تحقیق از نظر شیوه تحلیل به صورت کیفی و از لحاظ ماهیت از نوع تاریخی و توصیفی- تحلیلی بوده و اطلاعات لازم به روش کتابخانه ای جمع آوری شده است. نتایج نشان می دهد عواملی چون تحولات اجتماعی، سیاست ها و قوانین فرهنگی- هنری و نظام آموزشی در گسست فرهنگ شنیداری موسیقی ایرانی از اصالت های آن دخیل بوده اند که به دلیل تاثیر و تاثر عوامل مذکور و همپوشانی برخی از آنها با یکدیگر، این عوامل در ذیل چهار عامل کلی تجددگرایی، مراسم های مذهبی، حذف آموزش سازهای ایرانی در دوره پهلوی اول و رواج آموزش نت محور طبقه بندی و تحلیل شد.

reasons for the separation of the musical auditory culture from its authenticity in iran (from naseri era to the first pahlavi period)

culture encompasses various dimensions, including behavioral, visual, oral, and auditory aspects. the auditory culture focuses on the sounds that individuals intentionally or unintentionally encounter in their lives. within this context, musical auditory culture pertains to the music that people hear within a society. however, the auditory culture of iranian music experienced a significant departure from its original standards since the qajar period and the advent of modernity in iran. the original standards of iranian music encompass elements such as poetry, composition, musical structure, and song arrangement, rooted in iranian culture and arts. iranian music represents a distinct musical identity and serves as a criterion for identifying the country's music, whether classical, traditional, or original. this article aims to explore the factors that led to the divergence of iranian music's auditory culture from its original and authentic standards from the naseri era to the first pahlavi period. the research methodology employed is qualitative, involving analysis and historical and descriptive-analytical approaches. the necessary information was gathered through library research. the findings indicate that social developments, cultural-artistic policies and laws, and the educational system have contributed to the distancing of iranian music's auditory culture from its authentic roots. these factors have been categorized and analyzed under four general factors: modernism, religious ceremonies, omission of iranian musical instrument education, and the prevalence of note-oriented education.