کلیشه سازی جنسیتی و بازنمایی زنان در سینمای ایران

کلیشه سازی جنسیتی تمهیدی است که در واقع نمایی و برساخت پدیده‌های پیرامون نقش داشته ‌‌و در جهت‌دهی افکار عمومی اثر گذار است. رسانه‌ها این تمهید را دستمایه قرار داده و در ترویج، شکل‌دهی و تهییج مخاطبانشان از آن استفاده می‌کنند. سینما از مهمترین ژانرهایی است که به مدد کلیشه سازی جنسیتی سعی در بازنمایی تصاویر خاصی از جهان زنانه و ارتباط آن با جامعه مردسالار دارد. سینما به دلیل ویژگی‌های بارز خود یعنی واقع‌نمایی، همدلی، همذات پنداری و گریزخواهی، به‌عنوان رسانه‌ای دیداری و کاربردی در فرآیند ارتباطات تلقی می‌شود و مخاطبان زیادی دارد. به همین دلیل است که مدیران و کارشناسان این صنعت باید دانش و آگاهی کامل داشته باشند تا بتوانند ارتباطات مناسبی را با مخاطب برقرار کنند. تاریخ سینمای ایران گویای آن است که هیچگاه از پرداختن به کلیشه‌های جنسیتی مبرا نبوده است. پژوهش حاضر با هدفی کاربردی کلیشه سازی جنسیتی را در سینمای ایران مورد مداقه قرار داده و مسئله‌ی اصلی آن واکاوی نمایش زنان در سینمای پس از انقلاب می باشد. روش تحقیق کیفی با رویکردی توصیفی تحلیلی است و به شیوه جمع آوری اطلاعات از منابع کتابخانه‌ای و آرشیوهای صوتی و تصویری انجام شده است. از این‌روی برای آشکارسازی مسئله پژوهش فیلم های ریحانه، عینک دودی، گیس بریده، رسوایی که پس از انقلاب تولید و پخش شده است بر مبنای گزینش هدفمند از موارد مطلوب انتخاب و بر اساس مبانی نظری پژوهش تحلیل کرده است.

gender stereotyping and the representation of women in iranian cinema

stereotyping is a tool that plays a role in the realism and constructivism of the social phenomena and is effective in directing public opinion. the media pays attention to this feature and uses it to promote, shape and motivate their audiences. gender stereotyping is an example of this behavior that is used in the media, including the art media of cinema, and is used and exploited by filmmakers willingly or unwillingly. by virtue of its salient features, namely, verisimilitude, empathy, identification and escapism, cinema is treated as an objective and practical medium in the process of communications, and has a large-sized audience. that’s why managers and experts involved in this industry need to have sound knowledge and full awareness to be able to establish and facilitate proper communications. iranian cinema has a long history and isn’t free from gender stereotypes. this research examines gender stereotyping in iranian cinema with a practical purpose and its main problem is to analyze the representation of women in post-revolutionary cinema.the research method is qualitative with a descriptive-analytical approach and is done by collecting information from library sources and audio and video archives. therefore, in order to reveal the problem of research that has been produced and disseminated after the revolution,the films reyhane, eynak doudi, gisboride, rosvaii have been selected based on a purposeful selection of desirable items and analyzed based on the theoretical foundations of research.