معماری به مثابه فرهنگ؛ تحلیلی بر کاراکتر زاویه بصری در تطبیق‌پذیری فرهنگ و معماری فضاهای بینابین

فرهنگ در معماری هر جامعه‌ای، نمایش ایدئولوژی‌هایی است که با احجام عینی نمود پیدا می‌کند، فرایندی که طی آن دگرگون شدن معماری شکل می‌گیرد. فرهنگ معماری مشتمل بر هر بنایی است که اندیشه ذهنی طراح خود را از طریق شکل ظاهری عینیت می‌بخشد. امروزه خوشایندی فضای بصری در حوزه معماری مسئله‌ای مهم و قابل توجه است. درحالی­که همواره برای طراحی نماهای ابنیه از معیارهای تجربی و هنجاری استفاده شده است؛ اما مبحث ویدئواکولوژی در پی به دست آوردن معیارهای بصری برای انطباق بیشتر محیط مصنوع با مکانیسم‌های بینایی انسان با دنیای بصری است. این مقاله تلاش کرده تا با توجه به ویژگی‌های ساختار چشم انسان در ارتباط با نماهای ابنیه و تحلیل زوایای بصری عمودی به الگوریتم مشخصی مبتنی بر بوم‌شناسی بصری از منظر فرهنگ حاکم بر جامعه برسد؛ تا در کنار سایر معیارهای زیبایی‌شناختی و هنجاری موجود، بتوان در هماهنگی و خوشایندی بیشتری این فضا را شکل داد. این پژوهش از روش توصیفی- پدیدارشناسانه در رویکردی استنتاجی و خوانشی تاویلی استفاده برده است و اطلاعات و داده‌های مربوط به موضوع، از روش تحلیلی-قیاسی در رابطه با زوایای بصری بکار گرفته شده است. سپس از همسوسازی داده‌ها برای دستیابی به الگوریتم مذکور استفاده شده و در نهایت یافته‌های پژوهش به‌صورت نتیجه و مدلی مفهومی ارائه گردیده است. نتایج این پژوهش در 4بنای شاخص نشان داد همانطور که در فرهنگ معماری ایرانی رعایت مقیاس انسانی و مردم‌واری فضاها مورد توجه بوده است، ارتفاعی که از الگوریتم [(× tan αفاصله ناظر تا عنصر) + میانگین قد انسان = حداکثر ارتفاع ]بدست می‌آید، از مرسوم‌ترین و خوشایندترین ارتفاعات مورد استفاده طراحان در فرهنگ معماری زمان خود بوده است.

architecture as culture; an analysis of the visual angle character in the cultural and architectural adaptability in intermediate spaces

introduction: culture in the architecture of any society is the representation of ideologies that are manifested in objective dimensions, which are formed in thisprocess of architectural transformation. architectural culture includes any building that materializes the mental thought of its designer through its appearance. today, the pleasantness of the visual space is an important and significant issue in the field of architecture. while experimental and normativecriteria have always been used to design building facades; but the subject of videoecology seeks to obtain visual criteria for greater adaptation of the artificialenvironment to human vision mechanisms with the visual world.research methodology: this article has tried to arrive at a specific algorithm based on visual ecology from the perspective of the culture that governs the society, considering the characteristics of the human eye structure in relation to building views and the analysis of vertical visual angles; so that, along withother existing aesthetic and normative criteria, this space can be formed in a more harmonious and pleasant manner. this research has used the descriptivephenomenological method in an inferential and interpretive reading approach, and the information and data related to the subject have been used from the analytical-comparative method in relation to visual angles. then data alignment was used to achieve the aforementioned algorithm and finally the researchfindings were presented as a result and a conceptual model. findings: this research shows that the human eye has the ability to recognize color at specific vertical angles from 40 degrees below the horizon to 30 degrees above it; also, the optimal range of eye rotation is 30 degrees below the horizon line to 25 degrees above it, and the maximum permissible range for humans is 70 degrees below the horizon line to 50 degrees above it.conclusion: the results of this research on 4 landmark buildings showed thatas in the iranian architectural culture, respecting the human scale and peoplefriendly spaces has been considered, the height obtained from the algorithm[maximum height = average human height + the distance between the observer and the building × 𝑡𝑎𝑛 𝛼)] was one of the most common and pleasant heights used by designers in the architectural culture of their time.