تاثیر دو نوع تمرین تناوبی و تداومی بر ظرفیت عملکردی و ترکیب بدنی زنان درمان شده از سرطان سینه

هدف: بیماری سرطان سینه، شایع ترین نوع سرطان در میان زنان به شمار می رود و این بخش از جامعه را حتی پس از بهبودی با مشکلات فراوانی مواجه می سازد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاثیر 12 هفته تمرین هوازی تناوبی و تداومی بر ظرفیت عملکردی و ترکیب بدنی زنان درمان شده از سرطان سینه بود. روش‌شناسی:  39 نفر زن درمان شده از سرطان سینه به‌صورت داوطلبانه در مطالعه حاضر شرکت کرده و به‌صورت تصادفی به 3 گروه: 1 تمرین هوازی تناوبی (13 نفر)، 2 تمرین هوازی تداومی (14 نفر) و 3 کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. دو گروه تمرینی به مدت 12 هفته و به‌صورت سه جلسه در هفته تمرینات خود را به انجام رساندند. ظرفیت عملکردی از طریق آزمون نشست‌وبرخاست و ترکیب بدنی با استفاده از دستگاه تجزیه‌وتحلیل ترکیب بدنی در سه گروه، قبل و بعد از دوره تمرینی با شرایط یکسان اندازه‌گیری و ارزیابی شد. از آزمون تحلیل کوواریانس برای تجزیه‌وتحلیل داده های پژوهش استفاده شد. یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد کهتفاوت معنی داری در آزمون عملکرد عضلانی، توده چربی و درصد چربی بین سه گروه، وجود ندارد(0/05p). نتیجه‌گیری: تمرین هوازی از نوع تناوبی نسبت به تمرین هوازی از نوع تداومی برای تاثیرگذاری بر توده عضلانی افراد بهبودیافته از سرطان سینه می تواند انتخاب مناسب تری باشد. اما هر دو روش تمرینی اشاره‌شدهاثر محدودی بر ظرفیت عملکردی، توده چربی و درصد چربی بهبودیافتگان از سرطان سینه در مدت 12 هفته دارد.

Effect of Interval and Continuous Training on Functional Capacity and Body Composition in Breast Cancer Survivors

Aim: Breast cancer is the most common type of cancer among women and causes many problems in this part of society, even after recovery. The purpose of this study was to compare effect of 12 weeks continues aerobic training (CAT) and interval aerobic training (IAT) on, functional capacity and body composition in women breast cancer survivors. Methods: 39 breast cancer survivors who were volunteers to participate in this study were divided in to three groups: 1 CAT (n= 13), 2 CAT (N= 14) and 3 control (n= 10). The two training groups performed their exercises for 12 weeks, three sessions per week. Before and after of training period functional capacity was assessed by muscle function test and body composition was measured by Inbody devise in three groups in the same condition. For data analysis the ANCOVA was performed. Results: The results show that there were no significant differences in muscle function test, fat mass and fat percentage between the three groups(P>0.05). Muscle mass increased significantly after the training period in the IAT group and there was a significant difference between the IAT group and the other two groups(p < 0.05). Conclusion: Based on the results of this study, IAT may be a better choice than CAT to influence the muscle mass of breast cancer survivors. But both tow training methods have a limited effect on functional capacity, fat mass and fat percentage in breast cancer survivors, after 12 weeks of training period.