نگاهی نو به اسم‌ مرکب فعلی در زبان فارسی: رویکردی برون ‌اسکلتی

در زبان فارسی کمتر پژوهشی به تحلیل اسم‌ های مرکب فعلی با رویکردی نحوی پرداخته است. هدف پژوهش حاضر ارائه تحلیلی برون اسکلتی از ساختار اسم‌های مرکب فعلی براساس مدل برون اسکلتی بورر(2013) است. در این رویکرد، واژه‌ها فاقد هرگونه طبقة واژگانی هستند و طبقة آن‌ها تنها در بافت نحوی مشخص می‌شود. بورر اسم‌های مرکب فعلی را فاقد هرگونه ساختار موضوعی می‌داند. همچنین، از نظر او، اسم‌های مرکب فعلی از نوع نتیجه‌ای و هسته‌پایانی هستند. این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی انجام و داده‌های آن از منابع مکتوب فارسی معیار گردآوری شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد زبان فارسی، علاوه بر اسم‌های مرکب فعلی نتیجه‌ای هسته‌پایانی که با نظرات بورر همسو است، دارای اسم‌های مرکب فعلی نتیجه‌ای هسته‌آغازی و اسم‌های مرکب فعلی با ساختار موضوعی نیز است بر ‌این‌ پایه، مطالعه پیش رو بر اساس داده‌های زبان فارسی تقسیم‌بندی‌های جدیدی را بر مبنای قوانین مدل‌ برون‌اسکلتی ارائه می‌کند. در این تقسیم‌بندی، اسم‌های مرکب فعلی نتیجه‌ای زبان‌فارسی دارای دو ساختارمتفاوت [n-v]v cn[v]]n و [ndev-n] هستند. همچنین، اسم‌های مرکب فعلی با ساختار موضوعی، در زبان فارسی به 2 گروه معلوم و مجهول تقسیم می‌شوند.