برجستگی هجایی در گونه فارسی اصفهانی

هدف پژوهش حاضر، بررسی یکی از عناصر زبرزنجیری به نام برجستگی هجایی در گونه اصفهانی است. به‌ منظور دستیابی به این هدف، تاثیر متغیرهای بسامد پایه، شدت و دیرش در ایجاد برجستگی هجایی بررسی‌ می‌شود. جهت انجام این پژوهش، 18 واژه زبان فارسی معیار به‌ گونه‌ای انتخاب‌ شدند که هر شش واکه ساده (سه واکه کوتاه و سه واکه کشیده) در مجاورت همخوان مشابه در هر سه جایگاه آغازی، میانی و پایانی واژه ها قرار داشته باشند. سپس یازده گویشور بومی اصفهانی که در رده سنی 40 تا 50 سال قرار داشتند، این واژه ها را یک ‌بار به ‌تنهایی و بار دیگر در قالب جمله حامل تلفظ کردند. صدای گویشوران توسط دستگاه ضبط‌ صوت sony مدل x ضبط و سپس در نرم افزار پرات تقطیع صوت شناختی شد. در مرحله بعد مقادیر هر متغیر استخراج و در نرم افزار spss تجزیه ‌و تحلیل آماری شد. یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که در گونه اصفهانی بسامد پایه در کلمات دو و سه ‌هجایی در هجای اول، دیرش در هجای آخر و شدت در هجای ماقبل آخر بیش‌تر است. مقایسه بین دو سطح کلمه و جمله نشان می‌دهد که در متغیرهای بسامد پایه و شدت، اختلاف معنی‌داری وجود ندارد اما متغیر دیرش در سطح کلمه بیش‌تر از سطح جمله است.

syllabic prominence in isfahani persian accent

the aim of the present study was to examine one of the suprasegmental features called syllabic prominence in isfahani accent. in order to achieve this goal, the effect of variables of base frequency, intensity and duration in creation of syllabic prominence has been investigated. in order to do this study, eighteen standard persian words were selected in a way that all six simple vowels (three short vowels and three long vowels) were in the same consonant proximity in all three initial, middle and final positions of the words. then these words have been pronounced twice; alone and again in the form of a carrier sentence by eleven native speakers of isfahani who were in the age group of 40 to 50 years. the speakers’ voices were recorded by a sony model x recorder and then audiologically fragmented in pratt software, the values ​​of each variable were extracted and statistically analyzed in spss software. the findings of this study showed that in the isfahani accent, the place of base frequency in the words of two and three syllables was first syllable, the place of duration was last syllable, and the place of intensity was before the last syllable. comparison between two levels of word and sentence showed that there was no significant difference in the variables of basic frequency and intensity, but the variable of duration was more at the level of word than the level of sentence.