بررسی تطبیقی بازنماییِ جنایت علیه بشریّت در سوگنامۀ حلبچه از کاکۀ فلّاح و سوگنامۀ کَفَرقاسم از توفیق امین زیّاد

کاکۀ فلّاح و توفیق زیّاد از شعرای معاصر هستند که بخش زیادی از زندگی شان در سایۀ رژیم بعثِ عراق و رژیم صهیونیستی سپری شد و شاهد جنایت علیه مردم کُرد و عرب بودند. در چنین شرایطی، دو شاعر، سروده هایشان را به آینۀ تمام نمای جنایت های رواداشته شده بر مردم تبدیل کرده و روایتگر عذاب های مردمِ بی بهره از حقّ زندگی و آزادی در اَراضی اِشغالیِ اقلیم کردستان و فلسطین گشته اند. از آن روی که جستار مستقلّی به بررسی تطبیقیِ جنایت علیه بشریّت در سروده های کاکۀ فلّاح و توفیق زیّاد نپرداخته است، نگارنده به تحلیل تطبیقیِ جنایت علیه بشریّت در سروده های دو شاعر خواهد پرداخت. مسالۀ بنیادین پژوهش این است که جنایت علیه بشریّت، چگونه و در چه قالب هایی در سوگنامه های دو شاعر، نمود یافته و با چه مفاهیمی پیوند خورده است؟ جهت بررسی این مساله، نگارنده از روش توصیفی تحلیلی و تطبیقی مُبتنی بر بررسی جامعه شناختیِ بُن مایه های سروده هایِ دو شاعر بهره گرفته است. سیطرۀ خون و تاریکی و مرگ، کشتار غیرنظامیان و توحّش و بربریّت از پُربسامدترین نمودهایِ جنایت علیه بشریّت در سرزمین دو شاعر است که در سروده هایشان بازنمایی شده است. تصویر دردمندیِ ناشی از جنایت در شعر کاکۀ فلّاح، اِلقاکنندۀ رنجی جانکاه تر از سرودۀ توفیق زیّاد است؛ زیرا جنایت علیه بشریّت در مرثیۀ کاکۀ فلّاح برآمده از نسل کُشی سازمان یافته ای است که گستره ای وسیع تر از جنایت را نسبت به کشتارِ کَفَرقاسم شامل می شود.