بررسی گوتیک در ادبیات شرق (کردی و فارسی) با تکیه بر رمان های مرگ تک فرزند دوم و شازده احتجاب

گوتیک به سبکی در داستان نویسی گفته می شود که اواخر قرن هجدهم و اوایل قرن نوزدهم در اروپا همزمان با اوج خفقان های نظام کلیسایی و تحمیل باورهای مذهبی بی قید و شرط بر مردم رواج یافت. این داستان ها در فضایی وهم آلود و خیال انگیز خلق می شوند. وظیفه‌ داستان نویسان گوتیک تحلیل روان آشفته‌ انسان هاست. رمان هایی را که با سبک و سیاق گوتیک نوشته می شوند، رمانس سیاه می نامند. در ادبیات شرق (کردی و فارسی)، وجود پاره ای رخدادهای سیاسی اجتماعی باعث پناه بردن داستان نویسان به دنیای سوررئال و رئالیسم جادویی شده که در خلال این داستان ها می توان آثاری با سبک و سیاق گوتیک، اما متناسب با زیرساخت های اجتماعی جامعه‌ داستان نویسان پیدا کرد. در این پژوهش که به روش کتابخانه ای و شیوه‌ توصیفی تحلیلی انجام گرفته است، به بررسی مولفه های گوتیک در رمان مرگ تک فرزند دوم از بختیار علی و شازده احتجاب از هوشنگ گلشیری و تناسب آن ها با جامعه‌ کردی و ایرانی پرداخته شده و شیوه‌ دو نویسنده برای بیان و کاربرد مولفه های گوتیک بررسی شده است. یافته ها نشان می دهد که بختیار علی و هوشنگ گلشیری در داستان هایشان متناسب با شرایط جامعه‌ خود از شاخص های گوتیکی بهره برده اند و گوتیک وسیله ای برای بازتاب شرایط سیاسی اجتماعی زمان این نویسندگان است که تنش های فردی و اجتماعی ناشی از اوضاع  سیاسی اجتماعی عصر خود را در قالب آن ارائه داده اند.

the gothic in eastern literature (kurdish and persian) with reference to death of the second single child and prince ehtejab

the gothic style was a mode of story writing which became popular in the eighteenth and the beginning of the nineteenth century in europe when suppression caused by church and religious beliefs on the people was dominant. these stories are created based on imaginary and unreal situations. the role of gothic writers is to analyze the psychological disorders; therefore, novels written in the gothic style are also known as black romance. in eastern literature (kurdish and persian), some socio-political events encouraged story writers to go for surrealism and magical realism adapted with social infrastructure of their community. in this research, gothic elements in hoshang golshiri’s prince ehtejab and bakhtiar ali’s death of the second single child have been explored through their relevance to iranian and kurdish society. moreover, the style of both authors has also been investigated. the results indicate that hoshang golshiri and bakhtiar ali have used gothic techniques in their stories in accordance with the social conditions of their society. the gothic is a means to reflect the social and political conditions of these authors’ era, where tensions caused by social issues in turn, yields to socio-political situation of their era in a gothic format.