شهرگریزی در اندیشۀ شعری سواره ایلخانی‌زاده و احمد عبدالمعطی حجازی

سواره ایلخانی‌زاده شاعر بلندآوازۀ کُرد و احمد عبدالمعطی حجازی شاعر مشهور عرب (مصری) از شعرای معاصر در قرن بیستم هستند که در اشعارشان، زمزمۀ نکوهش زندگی شهریِ آمیخته با صنعت و مدرنیته و گرایش به زندگی بی آلایش روستایی به گوش می رسد، چندان که شهرگریزی یکی از ویژگی های برجستۀ سروده های این دو شاعر است. از آن روی که تاکنون جستار مستقلّی به تحلیل تطبیقی پدیدۀ شهرگریزی در شعر سواره و حجازی نپرداخته است، لذا نگارندگان در پژوهش حاضر برآنند تا به بررسی تطبیقی شهرهراسی در سروده های دو شاعر بپردازند. مسالۀ بنیادین پژوهش حاضر این است که پدیدۀ شهرگریزی، چگونه و در چه قالب هایی در سروده های دو شاعر نمود یافته و با چه مفاهیم و مضامین شعری ای پیوند خورده است؟ در راستای بررسی این مساله، نگارندگان از بُن مایه های مکتب ادبیات تطبیقی آمریکایی و رویکرد توصیفی-تحلیلی مبتنی بر بررسی درون مایۀ سروده های دو شاعر بهره گرفته اند. ابراز تنفّر از نمادهای صنعت و مدرنیته، دلزدگی از فضای آلوده و عناصر و اِلمان های شهری، احساس پژمردگی و دلتنگی، بی رحمی و روابط اجتماعی سرد، روی برتافتن از شهر و گرایش بازگشت به روستا از پُربسامدترین نمودهای شهرگریزی در سروده های دو شاعر است. حجم شهرسروده های حجازی و پردازش جنبه های گونه گون شهرگریزی در اشعار وی، بسیار بیشتر از شهرسروده های سواره است. امّا دغدغۀ شهرگریزی در تصاویر شعری سواره بیشتر معطوف به آمیزش با جلوۀ اسطوره ای و رازآلود طبیعت و غرق شدن در زمزمۀ زلال سنگریزه های چشمه ساران است.

city-avoiding concerns in the poetic thought of swara ilkhanizadeh and ahmad abdolmo’ati hejazi

swara ilkhanizadeh was a famous kurdish poet and ahmad abdolmo’ati hejazi was a famous contemporary arab poet of the twentieth century whose poetries criticize urban life mixed with industry and modernism, and a tendency to living in pure rural areas, as the notions of city reluctance are regarded as prominent features stated in the poems of the two poets. since an independent study has not yet done a comparative analysis of the phenomenon of city reluctance in the poetry of swara and hejazi; therefore, the authors intends in the present study to comparatively analyze city phobia in the poems of the two poets. the fundamental issue of the present study is how and in what formats the phenomenon of city reluctance is manifested in the poems of the two poets and to what concepts and poetic themes is it related. in order to explore this issue, the authors have used the foundations of the american school of comparative literature and a descriptive-analytical approach based on the study of the themes of the poems of the two poets. expressing hatred of the symbols of industry and modernity, boredom with polluted spaces and urban elements and a feeling of wilting and nostalgia, cruelty and cold social relations, leaving the city and tending to return to villages are the most frequent manifestations of city reluctance in the poetries. the number of hejazi poems and the processing of various aspects of city reluctance in his poems is much more than the poems written by swara, but the city-avoiding concern in the poetic images of swara is more focused on mythical and mysterious of the nature and on drowning in the clear murmur of the pebbles of springs.