ادبیات شبانی در ساحت ادبیات شفاهی کردی (مطالعه‌ موردی بخش خاومیرآباد مریوان)

فرهنگ عامه از بخش‌های مهم ادبیات هر ملتی می‌باشد که از نظر نوع و دایره‌ شمول، از تنوع ویژه ای برخوردار است و بخش اعظمی از این ادبیات قصه ها، افسانه ها، اسطوره ها، ترانه‌ها، تصنیف ها، امثال و حکم، چیستان ها و بازی های منظوم را دربر می‌گیرد؛ که در طول سده ها به‌طور شفاهی و نسل به نسل منتقل شده است. همه‌ ژانرها و گونه‌های مهم ادبی در فولکلور دیده می‌شود. یکی از این گونه‌های ادبی، ادبیات شبانی است که به‌طور ویژه ای مورد توجه پژوهشگران غربی قرار گرفته و موضوع جدیدی برای واکاوی در ادبیات عامیانه‌ مردم ایران با زبان ها و گویش های متنوع آن است. ادبیات شبانی که در غرب تحت عنوان پاستورال شناخته می‌شود آثار خلاقانه‌ای را دربر می گیرد که زندگی روستایی و مناظر آن را به شیوه‌ای ایده‌آل در برابر دید مخاطب قرار می‌دهد. نگارندگان در این پژوهش براساس سبک زندگی، منطقه‌ جغرافیایی ویژه، زبان، فرهنگ و ادبیات غنی مردمان کُرد، ادبیات شبانی مناطق روستایی بخش خاومیرآباد شهرستان مریوان را مورد مطالعه قرار داده‌اند. فراهم کردن زمینه‌ آشنایی بیشتر با ادبیات شبانی و بررسی جایگاه آن در ادبیات شفاهی کردی به ویژه بخش ادبیات عامیانه از اهداف این پژوهش است. نتایج مطالعات نشان می‌دهد افراد عادی، در جریان امور زندگی و در ناکامی‌های اجتماعی، حسرت‌ها و تمناهای زندگی به خلق آن پرداخته‌اند. این مقاله از روش توصیفی‌ تحلیلی جهت رسیدن به حقایق علمی و نتایج حاصل از آن پیروی کرده ‌است. برای دستیابی به داده‌ها، از روش جمع‌آوری تحقیقات به صورت منابع کتابخانه‌ای و روش میدانی استفاده شده است.

Pastoral Literature in Oral Kurdish Literature: A Case Study of Khavmirabad District of Mariwan

Folklore is an integral part of every nation’s literature, with a remarkable diversity in type and inclusion. A large part of this literature includes tales, legends, myths, songs, ballads, adages, riddles, and versified games transmitted orally from generation to generation over the centuries. Allimportant literary genres can be seen in folklore. One of these literary genres is Pastoral literature, which has been specially addressed by western scholars yet a new subject for analysis in the folk literature of the Iranian people with its various languages and dialects. Pastoral literature includes creative works presenting rural life and its landscapes in an ideal way for the audience. In this research, the authors studied the Pastoral literature of the rural areas of Khavmirabad district of Mariwan city based on the lifestyle, particular geographical region, rich language and culture, and literature of the Kurds. The study aimed to provide a background for more familiarity with Pastoral literature and examine its status in Kurdish oral literature, more specifically in Kurdish folk literature. The study results showed that ordinary people had created Pastoral literature in their lives and social failures, regrets, and desires. Research data was collected through library and field studies, and the descriptiveanalytical method was adopted.