تحلیلی معناشناختی از رابطۀ «تقوا» و «احسان» در قرآن

روشِ «معناشناسی» یکی از روش های بسیار مناسب برای بررسیِ ساختمانِ معناییِ واژه های قرآن است. در این مقاله́ با استفاده از این روش́ به معناشناسیِ دو واژۀ پرکاربردِ قرآنی؛ یعنی، «تقوا» و «احسان»، پرداخته ایم و اعضا و عناصرِ معناییِ آنها را با استفاده از آیاتِ قرآن و با استناد بدانها احصا کرده ایم. پس از معناشناسیِ دو واژۀ مذکور، به رابطه یابی میانِ آنها پرداخته ایم و، از این راه، هم به دو گونه رابطه؛ یعنی، «رابطۀ تولیدی» و «رابطۀ تزایدی» میانِ معانیِ آن دو واژه، و هم به آثارِ ترکیبِ ساختمانِ معناییِ آن دو، بر اساسِ آیاتِ قرآن، دست یافته ایم. گفتنی است که تعابیرِ «عضوِ معنایی» و «عنصرِ معنایی» را نیز، برای نخستین بار، در بسترِ روشِ «معناشناسی» مطرح کرده ایم و به بیانِ مرادِ خود از آنها پرداخته ایم.