مبانی همزیستی مسلمانان با ملل دیگر در قرآن

انسان‌ها دارای هر کیش و آیینی که باشند بر اساس فطرت اجتماعی خویش ناگزیرند که با یکدیگر ارتباط و معاشرت داشته باشند. در دنیای کنونی که عصر ارتباطات نامیده شده، این نیاز بیش از هرزمانی خودنمایی می‌کند. در این راستا، روابط مسلمانان با سایر اقوام و ملل به‌ویژه پیروان سایر ادیان، نیز ازجمله مسائلی است که در این برهه بار دیگر مورد توجه اندیشمندان بلکه آحاد بشر قرار گرفته است. حال سوال این است که در آموزه‌های مکتب اسلام، این روابط شناخته و پذیرفته شده است یا نه و در صورت پذیرش، مبانی آن چیست؟ مسئله روابط مسلمین با ملت‌های دیگر به‌ویژه با پیروان سایر ادیان همواره مورد توجه دین مبین اسلام بوده است؛ و رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) در روزهای آغازین بعثت، بر اساس آموزه های قرآن کریم، پیروان ادیان آسمانی را به مرابطه و تعامل صلح‌آمیز با محوریت یکتاپرستی دعوت نمود و مسلمانان نیز با تبعیت از سیره حسنه آن حضرت، زندگی مسالمت‌آمیز با پیروان ادیان الهی را، سرمشق خود قرار دادند. در واکاوی آموزه‌های دینی، مبانی روابط حسنه و همزیستی مسلمانان با ملل دیگر ازجمله اقلیت‌های مذهبی، رونمایی می‌شود. در این نوشتار که با روش توصیفی- تحلیلی صورت گرفته است، سعی می‌شود که این مبانی، از آیات قرآن و روایات معتبر ، استخراج و عنوان گذاری گردد. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که اصل‌های: آزادی عقیده، برابری انسان‌ها، حفظ کرامت انسانی، آزادی بیان ، مناظره (جدال احسن)، احترام متقابل، پرهیز از خشونت‌طلبی، پایبندی به پیمان‌ها و همنوع دوستی، مبانی معاشرت زیبای مسلمانان با ملل دیگر می‌باشد و رعایت این اصول، زمینه همزیستی مسالمت‌آمیز و دور از خشونت را به ارمغان می‌آورد و همه انسان‌ها بدون این‌که ستمگر یا ستم پذیر باشند ، با آسایش و آرامش زندگی می‌کنند