روانشناسی سیاسی انتخابات دوره ی دهم ریاست ج. ا. ایران

تغییر نگرش و ارتباطات اقناعی، یکی از مهم ترین موضوعات روانشناسی اجتماعی است که در فرآیندهای انتخاباتی، بیش ترین کاربرد عملیاتی را داشته و در دموکراسی‌های پیشرفته به صورت گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این مقاله سعی شده است مسائل انتخابات ریاست‌جمهوری دهم، با استفاده از «مدل احتمال پردازش» بازخوانی شده و قدرت توضیح‌دهندگی این مدل، مورد آزمون قرار گیرد. نتایج این تحقیق نشان داد که «مدل احتمال پردازش»، قابلیت توضیح مسائل انتخابات دهم را از منظر روانشناسی سیاسی داشته و می‌تواند به عنوان الگوی روانشناسی سیاسی پدپده ی انتخابات در ایران مورد استفاده قرار گیرد. به ویژه این که نظریه ی نخبه‌گرایی دموکراتیک رفتار کاملاً عقلانی انسان در حوزه ی سیاست را رد کرده و معتقد است که شهروندان به طورکلی تحت تاثیر انگیزه‌های غیر عقلانی در سیاست قرار می‌گیرند. نخبگان سیاسی هم قادرند بر تصمیمات توده‌های مردم در موضوعات سیاسی تاثیر گذاشته و مستقل از اراده‌ی مردم در صحنه‌ی سیاسی عمل ‌نمایند. بر این اساس، در یافته‌های این پژوهش پیشنهاد شده است که وزارت کشور و شورای نگهبان به عنوان متصدیان امر انتخابات در کشور، برای پیشگیری از تکرار حوادث تلخ پس از انتخابات دهم ریاست جمهوری، یافته‌های علمی دانشمندان علوم ارتباطات، تبلیغات و روان‌شناسی سیاسی به ویژه اصول مربوط به مدل معرفی شده در این تحقیق را به صورت موثر و کاربردی مورد استفاده قرار دهند.