سامانه های راهبردی صیانتی و ضدصیانتی جنگ نرم در توسعه آموزش عالی جمهوری اسلامی ایران: الگوی شناختی

آموزش عالی و توسعه ی آن به مثابه بستری برای تولیدعلم و فناوری، توانمندسازی منابع انسانی، تقویت اقتصاد دانش بنیان، گسترش و ارتقاء مشارکت اجتماعی، تقویت سرمایه اجتماعی، هویت بخشی و تولید فرهنگ برتر، الهام بخشی و الگوسازی در منطقه و جهان اسلام، تاثیرگذاری بر فرآیند تحولات منطقه ای و جهانی و ...، یکی از بنیادی ترین مولفه های تولید قدرت ملّی، اطمینان بخش به امنیت ملّی جمهوری اسلامی ایران و محقق کننده ی اهداف عالیه ی انقلاب اسلامی ایران به عنوان الگویی از مردم سالاری دینی محسوب می شود. هم چنین از آن جا که مراکز علمی و پژوهشی به عنوان یکی از اهداف راهبردی بیگانگان برای تاثیر گذاری و هم سوسازی آن با نیّات خود، همواره تحت رصد و هدف نفوذ آنان قرارداشته، الگوهایی امنیّتی در قالب سامانه های«صیانتی» و «ضد صیانتی» در عرصه ی آموزش عالی شکل گرفته است. این مقاله با هدف توصیف و تبیین کنش و واکنش های این سامانه ها در چارچوب یک الگوی شناختی در سطح راهبردی با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و درپاسخ به این سوال که؛ سامانه های صیانتی و ضد صیانتی موثر در توسعه ی آموزش عالی ایران کدامند؟ انجام شده است.طبق نتایج بدست آمده حداقل نه سامانه کلان امنیّتیِ موثر در توسعه ی آموزش عالی تحت عناوین؛ سامانه حاکمیّتی، سامانه کلان اجرایی، سامانه اجتماعی، سامانه جریانات سیاسی خودی، سامانه جریانات سیاسی غیرخودی، سامانه جریان روشنفکری، سامانه فضای مجازی، سامانه امنیّتی خودی و سامانه امنیّتی حریف مورد شناسایی قرار گرفته که در سه الگوی کلی؛ سامانه کاملاً صیانتی، سامانه های دوجانبه(دو وضعیتی) و سامانه کاملاً ضدصیانتی به عنوان الگویی شناختی تقسیم بندی شده اند.