the divining reader: a construct based on the bibliomantic approach to hafez’s divan

Hafez shirazi was a distinguished persian poet. his poetry collection, divan, is regarded as a literary work of profound significance. iranians view this collection as something much more than poetry because it is also used for bibliomantic purposes. after studying hafez in his social context and exploring distinctive qualities of his divan, particularly its application as a divination tool, the present article largely aims to determine what type of reader the querent who uses hafez’s divan is. the answer to this question has led to the introduction of a novel reader construct in the realm of readeroriented theories. divining reader is the term i use to refer to the reader who consults hafez’s poetry collection as a bibliomantic text so as to solve a problem or find an answer to a question. the divining reader has eighteen identifying characteristics, one of which is the willing unframing of disbelief, referring to the fact that the reader first unframes whatever disbelieving and then reframes the unframed disbelief into a belief.

خوانندۀ غیبجو: مفهومی بر اساس رویکرد تفالی به دیوان حافظ

پژوهش حاضر با هدف بررسی ترجمه ی انگلیسی علاءالدین پازارگادی از اشعار پروین اعتصامی و تحلیل عناصر ساختاری آن از جمله افعال٬ اسامی٬ ضمایر٬ صفت ها٬ قید ها٬ حروف تعریف٬ حروف ربط٬ حروف اضافه، و حروف ندا صورت گرفت. با در نظر گرفتن رابطه ی بین زبان شناسی و مطالعات ترجمه، چارچوب نظری کتفورد (1965) که شامل  تبدیل های مقوله ای می باشد، انتخاب شد. این تبدیل ها ماهیتی زبان شناختی دارند و بر اجزای سازنده ی متن اعم از جمله واره٬ عبارت، و واژه متمرکزند. از اهداف اصلی این مقاله٬ تعیین نوع ِ تبدیل مقوله ای است که عمدتاً مترجم به کار گرفته است و استفاده از رویکرد های زبان شناختی محور در ترجمه جهت روشن کردن ساختار های متن مبدا. بدین منظور٬ از روش های تحقیق کمی و کیفی استفاده شد. تحلیل ها نشان دادند در بین ١٤ دو بیتی منتخب،تغییر واحد بیشترین تکرار را داشت؛ این در حالی است که تغییر ساختار٬ کمترین تکرار را در ترجمه دارا بود.