جایگاه تاریخی عروسک در فرایند شکل‌گیری دگرخود انسانی

این پژوهش تلاش دارد نقش عروسک را در فرایند پیوند خود با دگرخود در روان انسان پی‌جویی کند. ماهیت نمادین رابطه بین دارندگان عروسک و خود عروسک‌ها، دارای این پیام است که سرگرمی با عروسک، فراتر از یک رفتار زیبایی‌شناختی بوده و با نیازها و کاستی‌های روحی دارندگان عروسک در پیوند است. با بررسی ژرف کنش‌های روحی انسان و کارکردهای گوناگون عروسک، می‌توان دریافت که عروسک‌ها در گذر تاریخ بازتاب و تداوم فرایند پیوند خود و دگرخود برای انسان‌ها بوده‌اند. این مفهوم را می‌توان همانند عبور طیف‌های فرایند یادشده از روان انسان دانست که در نهایت، همه‌ اشکال «من» و «دگرخود»، در صورت‌هایی موجود، آرمانی یا خیالی تجسم می‌یابند. اطلاعات این موردکاوی کیفی به شیوه‌ اسنادی و میدانی داده‌اندوزی شده و‌ از طریق فیش‌برداری نظم یافته‌اند. خوانش یافته‌ها با روش توصیفی­ تحلیلی آشکار می‎سازد که عروسک‌های سنتی و قومی ایرانی دست‌کم به سه شیوه برای دارندگانشان به دگرخود بدل شده‌اند: شخصیت آرمانی (مثلاً کارکرد عروسک‌های بهیک و لیلی، لال، گولِن و گورِکِن و باز)، جان‌بخشی (همچون کارکرد عروسک‌های چهل‌گیس و پنبه‌ای)، و فدیه یا بلاگردانی (مانند کارکرد عروسک چوبی، بازنده و ابودردا).

the historical place of dolls in the process of forming the human alter ego

this study tries to explore the role of dolls in the process of their connection with the other self in the human psyche. the symbolic nature of the relationship between the doll owners and the dolls themselves conveys the message that puppetry is more than just an aesthetic behavior, it is related to the spiritual needs and shortcomings of the puppet owners. by examining in-depth the human spiritual actions and various functions of the doll, it can be seen that the dolls have been a reflection and continuation of their bonding process and the transformation of themselves and human beings over the course of history. this concept can be thought of as the passage of the spectra of the mentioned process through the human psyche, which, in the end, all forms of ego and alter ego, are embodied in existing, ideal or imaginary forms. the information in this qualitative case study is documented and fielded and organized through phishing. the descriptive-analytical readings reveal that traditional and ethnic iranian puppets have evolved in at least three ways for their owners: the ideal character (for example, the functioning of the behik and leily, lal, gulen, and goraken and baz); forgiveness (such as chehel gis and panbehei), and redemption (such as choobi, bazandeh and abu darda).