طراحیِ مداخلۀ بازسازی دینی و بررسی اثربخشی آن بر سلامت روانی

پژوهش حاضر دو هدف عمده داشت: نخست، طراحی یک مداخلۀ کوتاه‌مدت روانی معنوی مبتنی بر الگویِ بازسازی دینی با محوریت احساس گناه دینی، و دوم، بررسی اثربخشی آن بر مولفه‌های سلامت روانی افرادِ دارای احساس گناه دینی. 14 نفر داوطلب در این پژوهش شرکت کردند. مشارکت‌کنندگان به‌صورت تصادفی در گروه آزمایش یا گواه قرار گرفتند. افراد گروه آزمایش مداخلۀ بازسازی دینی را در 4 جلسه دریافت کردند و به همراه گروه گواه مقیاس‌های مورد نظر را در سه مقطع پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری چهار‌هفته‌ای پر کردند. متغیرهای این پژوهش با مقیاس 42 گویه‌ای آسایشِ روان‌شناختی، مقیاس dass، مقیاس وسواس دینی، و مقیاس کمال‌گرایی دینی ارزیابی شد. پژوهش حاضر دو فرضیۀ اصلی داشت. نخست اینکه، مشارکت‌کنندگان در گروه آزمایش در مولفه‌های احساس گناه و سلامت روانی، بهبود بیشتری را نسبت به گروه گواه خواهند داشت؛ و دوم اینکه، تاثیر روان‌شناختی مداخلۀ حاضر دست‌کم تا چهار هفته باقی خواهد ماند. برای آزمون این فرضیه‌ها از آزمون‌های تحلیل کوواریانس تک‌متغیره، چند متغیره و تحلیل واریانس اندازه‌گیری‌های مکرر استفاده شد. طبق یافته‌ها، مشارکت‌کنندگان گروه آزمایش در اغلب مولفه‌های سلامت روانی بهبود بیشتری داشتند و این بهبود تا چهار هفته ادامه پیدا کرد. همچنین، یافته‌ها نشان داد که مداخلۀ حاضر از نظر متخصصان روایی محتوایی قابل قبولی دارد و مشارکت‌کنندگان نیز ارزیابی مناسبی از محتوای جلسات و امکان اجرای آن دارند.

Designing a religious reconstructing intervention and assessing its effectiveness on mental health

The present research had two main goals: first, designing a short psychospiritual intervention based on a pattern of Religious Reconstructing Model and focused on religious guil; and secondly, assessing its effectiveness on the components of mental health of individuals with religious guilt. 14 volunteers participated in this study. The participants were randomly assigned to a treatment or a control condotion. The members of the experimental group received religious reconstructing intervention in 4 sessions and together with the control group, completed the scales in three stages: pretest, posttest and a fourweek followup. The variables of this research were evaluated with a 42item scale of psychological wellbeing, DASS scale, religious obsession scale, and religious perfectionism scale. This research had two main hypotheses: first, the participants in the experimental group will have more improvement than the control group‎ in the components of guil and mental health, and secondly, ‎the psychological impact of the current intervention will remain at least for four weeks. To test these hypotheses, the researchers used univariate covariance test, multivariate analysis test, and repeated measures ANOVA. According to the findings, the participants in the experimental group have been more improved regarding the mental health components, and this improvement lasted for four weeks. Also, the findings showed that the present intervention from the viewpoint of experts has an acceptable content validity, and the participants also have an appropriate assessment of the content of the sessions and the feasibility of implementing them.