نقش واسطه ای سلامت معنوی و استحکام من در رابطه بین کمال‌گرایی معنوی/مذهبی و سلامت روانی

هدف اول پژوهش حاضر بررسی رابطۀ کمال‌گرایی معنوی/ مذهبی با شاخص های سلامت روانی شامل آسایش روان‌شناختی و درماندگی روان‌شناختی بود. در پاسخ به این سوال که چه متغیرهایی ممکن است در رابطۀ بین کمال گرایی معنوی/ مذهبی و سلامت روانی نقش واسطه‌ای داشته باشند، هدف دوم پژوهش تعیین شد: بررسی نقش واسطه‌ای سلامت معنوی و استحکام من در رابطۀ بین کمال گرایی معنوی/ مذهبی و سلامت روانی. 264 داوطلب (122 پسر، 142 دختر) از دانشجویان دانشگاه های شهر تهران در این پژوهش شرکت کردند. از شرکت‌کنندگان خواسته شد مقیاس کمال گرایی معنوی/ مذهبی، مقیاس آسایش معنوی، مقیاس استحکام من و مقیاس سلامت روانی را تکمیل کنند. نتایج پژوهش نشان دادکه کمال گرایی معنوی/ مذهبی با آسایش روان‌شناختی، آسایش معنوی، آسایش وجودی و استحکام من رابطۀ مثبت معنادار و با درماندگی روان‌شناختی رابطۀ منفی معنادار داشت. بین شاخص‌های سلامت معنوی و استحکام من با آسایش روان‌شناختی و درماندگی روان‌شناختی به ترتیب رابطۀ مثبت و منفی معنادار وجود داشت. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که آسایش مذهبی، آسایش وجودی و استحکام من در رابطۀ بین کمال‌گرایی معنوی/ مذهبی و شاخص های سلامت روانی نقش واسطه‌ای دارند. براساس یافته‌های پژوهش، می‌توان کمال گرایی معنوی/ مذهبی را یکی از تعیین‌کننده‌های سلامت‌‌ روانی دانست. رابطۀ مثبت بین کمال گرایی معنوی/ مذهبی با شاخص های سلامت معنوی و استحکام من، این نقش تعیین‌کننده را بیشتر تقویت می کند. یافته های پژوهش با تایید روابط بین کمال گرایی معنوی/ مذهبی با شاخص های سلامت روانی، سلامت معنوی و استحکام من؛ وجود بعد جدیدی از کمال‌گرایی، یعنی کمال گرایی معنوی/ مذهبی، را متمایز از ابعاد کمال گرایی نامعنوی/ نامذهبی تایید می‌کنند.

The mediating role of spiritual health and ego-strength on the relationship between spiritual/religious perfectionism and mental health

Examining the relationship between spiritual/religious perfectionism and indices of mental health including psychological wellbeing and psychological distress was the first objective of the present study. The second objective of the present study was to investigate the moderating role of spiritual health and egostrength on the relationship between spiritual/religious perfectionism and mental health. Two hundred and sixty four volunteer students (122 boys, 142 girls) from the universities in Tehran participated in the present study. All participants were asked to complete Spiritual/Religious Perfectionism Scale, Spiritual WellBeing Scale, EgoStrength Scale, and Mental Health Inventory. The results revealed a significant positive correlation between spiritual/religious perfectionism and measures of religious wellbeing, existential wellbeing, ego strenght, and psychological wellbeing, as well as a significant negative correlation between spiritual/religious perfectionism and psychological distress. Spiritual health as well as egostrength showed a significant positive and negative correlation with psychological wellbeing and psychological distress, respectively. Results of path analysis showed that religious wellbeing, existential wellbeing, and ego strength plaid a moderating role on the relationship between spiritual/religious perfectionism and mental health. It can be concluded that spiritual/religious perfectionism is one of the determinants of mental health. Such determinant role is further supported by a positive correlation detected between spiritual/religious perfectionism and indices of spiritual health and egostrength. Spiritual/religious perfectionism, as a new conceptualization of perfectionism separate from nonspiritual/nonreligious perfectionism, is confirmed by significant correlations between Spiritual/religious perfectionism and indices of mental health, spiritual health, and egostrength in the present study.