نقش تنظیم هیجانی و فرسودگی تحصیلی در پیش‌بینی اهمال‌کاری تحصیلی در دانشجویان دانشگاه اصفهان

این پژوهش با هدف بررسی نقش تنظیم هیجانی و فرسودگی تحصیلی در پیش‌بینی اهمال‌کاری تحصیلی در دانشجویان دانشگاه اصفهان صورت گرفت. نوع تحقیق، از نظر هدف کاربردی و از نظر جمع آوری داده ها، توصیفی از نوع هم بستگی بود. جامعۀ آماری تحقیق شامل دانشجویان دانشگاه اصفهان بود که بر اساس فرمول نمونه گیری کوکران از بین آن ها 200 نفر به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. از پرسش نامۀ مقیاس دشواری‌های تنظیم هیجانی، پرسش‌نامۀ فرسودگی تحصیلی، و پرسش‌نامۀ اهمال‌کاری استفاده شد. داده ها با استفاده از نسخة 22 نرم افزار آماریِ اس.پی.اس.اس تحلیل شد. از روش تحلیل هم بستگی برای بررسی رابطه و همچنین، رگرسیونِ گام به گام برای توان پیش‌بینی متغیرها استفاده شد. نتایج تحلیل هم بستگی نشان داد، تنظیم هیجانی و زیرمقیاس‌های آن غیر از فقدان آگاهی هیجانی رابطۀ معناداری با اهمال کاری تحصیلی داشت. همچنین، هر سه خرده‌مقیاس فرسودگی تحصیلی، یعنی خستگی عاطفی، شک و بدبینی و خودکارآمدی تحصیلی نیز رابطۀ معناداری با اهمال‌کاری تحصیلی داشتند. بین اهمال‌کاری تحصیلی و معدل تحصیلی دانشجویان رابطۀ وارونه به‌دست آمد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که مولفه‌های خودکارآمدی تحصیلی، فقدان شفافیت هیجانی و خستگی عاطفی توانایی پیش‌بینی اهمال کاری تحصیلی را داشتند.

The Role of Emotional Regulation and Academic Burnout in the Prediction of Academic Procrastination in Students

The aim of this study was to investigate the prediction of academic procrastination by emotional regulation and academic burnout. Regarding data analysis, this research was a correlationdescriptive study with an applied objective. The statistical population of the study consisted of University of Isfahan students. Based on Cochran sampling formula, 200 students were selected by cluster random sampling. Difficulties in Emotion Regulation Scale, Academic Burnout Inventory, and Procrastination Scale were used as questionnaires. The data were analyzed using SPSS22 statistical software. Correlation analysis was used to investigate the relationships and also stepwise regression was used to predict the variables. Results of correlation analysis showed that academic procrastination and its subscales (other than the lack of emotional awareness) had a significant relationship with academic procrastination. Moreover, all the three subscales of academic procrastination – i.e. emotional exhaustion, skepticism and pessimism, as well as academic selfefficacy – had a significant relationship with academic procrastination. A negative relationship was found between academic procrastination and the students’ grade point average. The results of regression analysis also showed that academic selfefficacy, lack of emotional clarity and emotional exhaustion were able to predict academic procrastination.