اثربخشی یک برنامه‌ آموزشی مهارت‌های زندگی مبتنی بر فرهنگ اسلامی بر شادکامی و تاب‌آوری زنان مطلقه

این پژوهش با هدف تدوین برنامۀ آموزش مهارت‌های زندگی مبتنی بر فرهنگ اسلامی و تعیین اثربخشی آن بر شادکامی و تاب‌آوری زنان مطلقه انجام شد. روش پژوهش شامل دو بخش کیفی و کمّی است. 30 نفر نفر از زنان مطلقه 30 تا 40 ساله‌ مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره و خدمات روان‌شناختی شهر کرمان در نیمۀ اول سال 1395 با روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب‌ و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسش نامۀ تاب‌آوری و پرسش نامه‌ شادکامی آکسفورد استفاده شد. برنامۀ آموزشی طی 11 جلسۀ 90 دقیقه‌ای در گروه آزمایش اجرا شد. گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. نتایج با روش تحلیل کوواریانسمورد تحلیل قرار گرفت. یافته‌هانشان داد که میزان نسبت روایی محتوایی  براساس روش لاوشه برای تعداد 10 نفر متخصص 0.83 به دست آمد، و میزان شاخص روایی محتوایی براساس روش والتز و باسل برای این تعداد متخصص 0.80 به دست آمدو با مقایسۀ این میزان با مقدار مورد قبول در هر دو شاخص، میزان روایی محتوایی برنامه قابل قبول است. همچنین، نتایج نشان داد که آموزش مهارت های زندگی بر افزایش میزان شادکامی و تاب آوری گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل تاثیرگذار بوده است. براساس نتایج می توان گفت که برنامۀ مهارت های زندگی (شامل خودآگاهی، مقابله با استرس، و همدلی) مبتنی بر فرهنگ اسلامی، برنامۀ مناسب و کارآمدی برای زنان مطلقه است و اجرای آن می تواند بر شادکامی و تاب‌آوری این افراد موثر باشد.

The effectiveness of Islamic culture based life skills training on the happiness and resilience of divorced women

The purpose of this study was to develop a life skills training based on Islamic culture in Iran and determining its effectiveness on the happiness and resilience of divorced women. The research method consists of two qualitative and quantitative parts. The statistical population of this research includes all divorced women between 30 and 40 years old who referred to counseling and psychological services centers of Kerman in the first half of 1395, among whom 30 were selected by available sampling method and were randomly divided into two experimental and control groups (15 subjects). To collect data, Resilience Questionnaires and Oxford Happiness Questionnaire were used. The training program was performed on 11 sessions of 90 minutes in the experimental group and the control group in the waiting list and the results were analyzed using covariance analysis. Results showed that the content validity ratio was calculated based on the Lavoshe method for 10 experts (0/83), and the content validity index based on the Waltz and Bassel methods for this number was 0/80 obtained, and based on comparing these values with the acceptable value of both indicators, the content validity of the program is acceptable. Also, the results showed that life skills training had an impact on increasing the happiness and resiliency of the experimental group compared to the control group. According to the results, life skills program (selfawareness, coping with stress, empathy) based on indigenous culture is an appropriate and effective program for divorced women and its implementation can affect the happiness and resiliency of these individuals.