ارائه مدلی برای پیش‌بینی سلامت اجتماعی جوانان بر اساس ابعاد بزرگسالی در حال ظهور و نقش میانجی خودپنداره

بزرگسالی در حال ظهور به‌عنوان یک دوره جدید رشدی معرفی‌شده است. پژوهش‌ها نشان داده‌اند که ابعاد این دوره جدید بر متغیرهای روان‌شناختی مختلف تاثیرگذار است و درنتیجه آن، ابعاد مختلف سلامت افراد در این دوره تحت تاثیر قرار می‌گیرد. هدف این پژوهش، ارائه مدلی برای بررسی روابط ابعاد بزرگسالی در حال ظهور با سلامت اجتماعی جوانان با تاکید بر نقش میانجی خودپنداره بود. پژوهش حاضر به لحاظ هدف از نوع بنیادی و به لحاظ روش، توصیفی با طرح همبستگی بود. نمونه آماری شامل 395 نفر (51 درصد مرد؛ 49 درصد زن) در محدوده سنی 18 الی 25 سال بود که از میان مراکز آموزشی شهر اهواز به‌صورت در دسترس انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان به سیاهه ابعاد بزرگسالی در حال ظهور آرنت (2007)، پرسشنامه سلامت اجتماعی کییز (1998) و آزمون خودپنداره بک (1978) به شکل آنلاین پاسخ دادند. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که شرکت‌کنندگان خودپنداره و سلامت اجتماعی متوسط دارند. بااین‌حال، نمرات همه ابعاد بزرگسالی در حال ظهور، به‌جز تمرکز بر دیگران، بالاتر از میانگین به دست آمد. نتایج وجود ارتباط مستقیم مثبت معنادار میان ابعاد بزرگسالی در حال ظهور و خودپنداره، همچنین خودپنداره و سلامت اجتماعی را تایید کرد . همچنین ارتباط غیرمستقیم میان ابعاد اکتشاف هویت ، بی‌ثباتی/منفی بودن و فرصت‌ها/خوش‌بینی و تمرکز بر خود با سلامت اجتماعی تایید شد. نتایج تایید می‌کندکه افراد جوان با تجربه بزرگسالی در حال ظهور، صاحب خودپنداره بهتری شده‌اند و به همین دلیل سلامت اجتماعی در آن‌ها بهبودیافته است.

Presenting a model to predict social health of the youth based on dimensions of emerging adulthood and mediation role of self-concept

Emerging adulthood has been introduced as a new developmental period. Researches have shown that the dimensions of this new period affect different psychological variables and as a result different components of people’s health in this period are affected by them. The purpose of this research is to present a model to investigate the relationship between dimensions of emerging adulthood and social health of youth with emphasis on the mediating role of selfconcept. The present study is a fundamental study in terms of the purpose and a descriptivecorrelational in terms of the methodology. The statistical sample included 395 individuals (51% male; 49% female) in the age range of 18 to 25 who were selected using convenience sampling from educational centers of Ahvaz. Participants answered three online questionnaires: Arnett’s Inventory of Dimensions of Emerging Adulthood (2007), Keyes’s Social Health Questionnaire (1998), and Beck’s SelfConcept Test (1978). Path analysis was applied to analyze the results. The results showed that the participants have moderate selfconcept and social health. However the scores of all emerging adulthood dimensions except for focusing on the others were above average. The results confirmed the existence of a significant direct positive correlation between the dimensions of emerging adulthood and selfconcept, as well as selfconcept and social health (p < 0.01). Also the indirect relationship between identity exploration (p < 0.05) instability/negativity (p < 0.01) and opportunities/optimism and selffocus (p < 0.1) with social health was confirmed. The results confirmed that young people who experience emerging adult have better selfconcept and because of that their social health is improved.