پیش‌بینی اهمال‌کاری تحصیلی بر پایه‌ پنج عامل بزرگ شخصیت و خود‌ناتوان‌سازی

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی اهمال‌کاری تحصیلی بر اساس پنج عامل بزرگ شخصیت و خودناتوان‌سازی و مولفه‌های آن‌ها بود. روش پژوهش نیز از نوع هم‌بستگی بود. جامعۀ آماری پژوهش شامل تمام دانشجویان دختر دانشگاه قم در همۀ رشته‌ها در سال تحصیلی 1397 -1398 بودند که تعداد 351 نمونه به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای متناسب با حجم دانشکده و بر اساس جدول مورگان انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسش نامه های اهمال کاری تحصیلی، ویژگی‌های شخصیت نئو، و خودناتوان‌سازی استفاده شد. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار اس.پی.اس.اس. در دو سطح توصیفی (میانگین، انحراف معیار و واریانس) و استنباطی (ضریب هم بستگی و تحلیل رگرسیون) تحلیل شدند. یافته‌های پژوهش نشان داد اهمال کاری تحصیلی با خودناتوان سازی و روان‌رنجورخویی و برون‌گرایی، رابطۀ مستقیم و معنادار دارد. همچنین اهمال کاری تحصیلی با وظیفه‌شناسی رابطۀ معکوس و معنادار دارد. به‌علاوه اهمال کاری تحصیلی با توافق‌پذیری و تجربه‌پذیری رابطۀ معکوس و غیر معنادار دارد. همچنین یافته‌ها حاکی از آن بود که خلق منفی، تلاش، عذرتراشی، روان‌رنجورخویی، برون‌گرایی و وظیفه‌شناسی می‌توانند اهمال‌کاری تحصیلی را پیش‌بینی کنند. درمجموع، می توان نتیجه گرفت که خودناتوان‌سازی و ویژگی های شخصیتی می توانند اهمال‌کاری تحصیلی را پیش بینی کنند.

Predication of academic procrastination upon the Big Five personality traits & self-handicapping

The purpose of this study was to predict academic procrastination based on the five main factors of personality and selfhandicapping and their components. The research method was correlational. The statistical population of the study included all the Qom University female students in all the fields within the academic year 20182019. The 351 samples were selected by stratified sampling method appropriate to the size of the faculty and based on the  Morgan Table. The relevant questionnaires for academic procrastination, NEO personality traits inventory, and selfhandicapping questionnaire were used to collect data. Using SPSS software, the obtained data were analyzed at two levels: descriptive level (mean, standard deviation and variance) and inferential level (correlation coefficient, and regression analysis). Findings showed that academic procrastination has a direct and significant relationship with selfhandicapping and neuroticism and extraversion. Also, academic procrastination has an inverse and significant relationship with conscientiousness. In addition, academic procrastination is inversely related to agreement and openness to experience. The findings also suggested that negative mood, effortfulness, apology, neuroticism, extraversion, and conscientiousness can predict academic procrastination. Overall, it can be concluded that selfhandicapping and personality traits can predict academic procrastination.